Ad Index
Clementine Vulgate
Liber Numeri
( 1-36 )
Numeri 1
{1:1} Locutusque est Dominus ad Moysen in deserto Sinai in
tabernaculo fderis, prima die mensis secundi, anno altero egressionis eorum ex
Ægypto, dicens:
{1:2} Tollite summam universæ congregationis filiorum Israel
per cognationes et domos suas, et nomina singulorum, quidquid sexus est
masculini
{1:3} a vigesimo anno et supra, omnium virorum fortium ex Israel,
et numerabitis eos per turmas suas, tu et Aaron.
{1:4} Eruntque vobiscum
principes tribuum ac domorum in cognationibus suis,
{1:5} quorum ista sunt
nomina: De Ruben, Elisur filius Sedeur.
{1:6} de Simeon, Salamiel filius
Surisaddai.
{1:7} de Iuda, Nahasson, filius Aminadab.
{1:8} de Issachar,
Nathanael filius Suar.
{1:9} de Zabulon, Eliab filius Helon.
{1:10}
Filiorum autem Ioseph, de Ephraim, Elisama filius Ammiud. de Manasse, Gamaliel
filius Phadassur.
{1:11} De Beniamin, Abidan filius Gedeonis.
{1:12} de
Dan, Ahiezer filius Ammisaddai.
{1:13} de Aser, Phegiel filius
Ochran.
{1:14} de Gad, Eliasaph filius Duel.
{1:15} de Nephthali, Ahira
filius Enan.
{1:16} Hi nobilissimi principes multitudinis per tribus et
cognationes suas, et capita exercitus Israel:
{1:17} quos tulerunt Moyses et
Aaron cum omni vulgi multitudine:
{1:18} et congregaverunt primo die mensis
secundi, recensentes eos per cognationes, et domos, ac familias, et capita, et
nomina singulorum a vigesimo anno et supra,
{1:19} sicut præceperat Dominus
Moysi. Numeratique sunt in deserto Sinai.
{1:20} De Ruben primogenito
Israelis per generationes et familias ac domos suas, et nomina capitum
singulorum, omne quod sexus est masculini a vigesimo anno et supra, procedentium
ad bellum,
{1:21} quadraginta sex millia quingenti.
{1:22} De filiis
Simeon per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt
per nomina et capita singulorum, omne quod sexus est masculini a vigesimo anno
et supra, procedentium ad bellum,
{1:23} quinquaginta novem millia
trecenti.
{1:24} De filiis Gad per generationes et familias ac domos
cognationum suarum recensiti sunt per nomina singulorum a viginti annis et
supra, omnes qui ad bella procederent,
{1:25} quadragintaquinque millia
sexcenti quinquaginta.
{1:26} De filiis Iuda per generationes et familias ac
domos cognationum suarum, per nomina singulorum a vigesimo anno et supra, omnes
qui poterant ad bella procedere,
{1:27} recensiti sunt septuaginta quattuor
millia sexcenti.
{1:28} De filiis Issachar, per generationes et familias ac
domos cognationum suarum, per nomina singulorum a vigesimo anno et supra, omnes
qui ad bella procederent,
{1:29} recensiti sunt quinquaginta quattuor millia
quadringenti.
{1:30} De filiis Zabulon per generationes et familias, ac domos
cognationum suarum recensiti sunt per nomina singulorum a vigesimo anno et
supra, omnes qui poterant ad bella procedere,
{1:31} quinquaginta septem
millia quadringenti.
{1:32} De filiis Ioseph, filiorum Ephraim per
generationes, et familias, ac domos cognationum suarum recensiti sunt per nomina
singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella
procedere,
{1:33} quadraginta millia quingenti.
{1:34} Porro filiorum
Manasse per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt
per nomina singulorum a viginti annis et supra, omnes qui poterant ad bella
procedere,
{1:35} triginta duo millia ducenti.
{1:36} De filiis Beniamin
per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt
nominibus singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella
procedere,
{1:37} triginta quinque millia quadringenti.
{1:38} De filiis
Dan per generationes, et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt
nominibus singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella
procedere,
{1:39} sexaginta duo millia septingenti.
{1:40} De filiis Aser
per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt per
nomina singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella
procedere,
{1:41} quadraginta millia et mille quingenti.
{1:42} De filiis
Nephthali per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti
sunt nominibus singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella
procedere,
{1:43} quinquaginta tria millia quadringenti.
{1:44} Hi sunt,
quos numeraverunt Moyses et Aaron, et duodecim principes Israel, singulos per
domos cognationum suarum.
{1:45} Fueruntque omnis numerus filiorum Israel per
domos et familias suas a vigesimo anno et supra, qui poterant ad bella
procedere,
{1:46} sexcenta tria millia virorum quingenti
quinquaginta.
{1:47} Levitæ autem in tribu familiarum suarum non sunt
numerati cum eis.
{1:48} Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{1:49}
Tribum Levi noli numerare, neque pones summam eorum cum filiis Israel:
{1:50}
sed constitue eos super tabernaculum testimonii et cuncta vasa eius, et quidquid
ad ceremonias pertinet. Ipsi portabunt tabernaculum et omnia utensilia eius: et
erunt in ministerio, ac per gyrum tabernaculi metabuntur.
{1:51} Cum
proficiscendum fuerit, deponent Levitæ tabernaculum: cum castrametandum,
erigent. quisquis externorum accesserit, occidetur.
{1:52} Metabuntur autem
castra filii Israel unusquisque per turmas et cuneos atque exercitum
suum.
{1:53} Porro Levitæ per gyrum tabernaculi figent tentoria, ne fiat
indignatio super multitudinem filiorum Israel, et excubabunt in custodiis
tabernaculi testimonii.
{1:54} Fecerunt ergo filii Israel iuxta omnia quæ
præceperat Dominus Moysi.
Numeri 2
{2:1} Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron dicens:
{2:2}
Singuli per turmas, signa, atque vexilla, et domos cognationum suarum
castrametabuntur filii Israel, per gyrum tabernaculi fderis.
{2:3} Ad
Orientem Iudas figet tentoria per turmas exercitus sui: eritque princeps
filiorum eius Nahasson filius Aminadab.
{2:4} et omnis de stirpe eius summa
pugnantium, septuaginta quattuor millia sexcenti.
{2:5} Iuxta eum
castrametati sunt de tribu Issachar, quorum princeps fuit Nathanael filius
Suar.
{2:6} et omnis numerus pugnatorum eius quinquaginta quattuor millia
quadringenti.
{2:7} In tribu Zabulon princeps fuit Eliab filius
Helon.
{2:8} Omnis de stirpe eius exercitus pugnatorum, quinquaginta septem
millia quadringenti.
{2:9} Universi qui in castris Iudæ annumerati sunt,
fuerunt centum octoginta sex millia quadringenti: et per turmas suas primi
egredientur.
{2:10} In castris filiorum Ruben ad meridianam plagam erit
princeps Elisur filius Sedeur:
{2:11} et cunctus exercitus pugnatorum eius
qui numerati sunt, quadraginta sex millia quingenti.
{2:12} Iuxta eum
castrametati sunt de tribu Simeon: quorum princeps fuit Salamiel filius
Surisaddai.
{2:13} et cunctus exercitus pugnatorum eius, qui numerati sunt,
quinquaginta novem millia trecenti.
{2:14} In tribu Gad princeps fuit
Eliasaph filius Duel.
{2:15} et cunctus exercitus pugnatorum eius, qui
numerati sunt, quadraginta quinque millia sexcenti quinquaginta.
{2:16} Omnes
qui recensiti sunt in castris Ruben, centum quinquaginta millia et mille
quadringenti quinquaginta per turmas suas: in secundo loco
proficiscentur.
{2:17} Levabitur autem tabernaculum testimonii per officia
Levitarum et turmas eorum. quomodo erigetur, ita et deponetur. Singuli per loca
et ordines suos proficiscentur.
{2:18} Ad occidentalem plagam erunt castra
filiorum Ephraim, quorum princeps fuit Elisama filius Ammiud.
{2:19} cunctus
exercitus pugnatorum eius, qui numerati sunt, quadraginta millia
quingenti.
{2:20} Et cum eis tribus filiorum Manasse, quorum princeps fuit
Gamaliel filius Phadassur.
{2:21} cunctusque exercitus pugnatorum eius, qui
numerati sunt, triginta duo millia ducenti.
{2:22} In tribu filiorum Beniamin
princeps fuit Abidan filius Gedeonis.
{2:23} et cunctus exercitus pugnatorum
eius, qui recensiti sunt, triginta quinque millia quadringenti.
{2:24} Omnes
qui numerati sunt in castris Ephraim, centum octo millia centum per turmas suas:
tertii proficiscentur.
{2:25} Ad Aquilonis partem castrametati sunt filii
Dan: quorum princeps fuit Ahiezer filius Ammisaddai.
{2:26} cunctus exercitus
pugnatorum eius, qui numerati sunt, sexaginta duo millia septingenti.
{2:27}
Iuxta eum fixere tentoria de tribu Aser: quorum princeps fuit Phegiel filius
Ochran.
{2:28} cunctus exercitus pugnatorum eius, qui numerati sunt,
quadraginta millia et mille quingenti.
{2:29} De tribu filiorum Nephthali
princeps fuit Ahira filius Enan.
{2:30} cunctus exercitus pugnatorum eius,
quinquaginta tria millia quadringenti.
{2:31} Omnes, qui numerati sunt in
castris Dan, fuerunt centum quinquaginta septem millia sexcenti: et novissimi
proficiscentur.
{2:32} Hic numerus filiorum Israel, per domos cognationum
suarum et turmas divisi exercitus, sexcenta tria millia quingenti
quinquaginta.
{2:33} Levitæ autem non sunt numerati inter filios Israel: sic
enim præceperat Dominus Moysi.
{2:34} Feceruntque filii Israel iuxta omnia
quæ mandaverat Dominus. Castrametati sunt per turmas suas, et profecti per
familias ac domos patrum suorum.
Numeri 3
{3:1} Hæ sunt generationes Aaron et Moysi in die qua locutus est
Dominus ad Moysen in monte Sinai.
{3:2} Et hæc nomina filiorum Aaron:
primogenitus eius Nadab, deinde Abiu, et Eleazar, et Ithamar.
{3:3} Hæc
nomina filiorum Aaron sacerdotum qui uncti sunt, et quorum repletæ et consecratæ
manus ut sacerdotio fungerentur.
{3:4} Mortui sunt enim Nadab et Abiu cum
offerrent ignem alienum in conspectu Domini in deserto Sinai, absque liberis:
functique sunt sacerdotio Eleazar et Ithamar coram Aaron patre suo.
{3:5}
Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{3:6} Applica tribum Levi, et fac
stare in conspectu Aaron sacerdotis ut ministrent ei, et excubent,
{3:7} et
observent quidquid ad cultum pertinet multitudinis coram tabernaculo
testimonii,
{3:8} et custodiant vasa tabernaculi, servientes in ministerio
eius.
{3:9} Dabisque dono Levitas
{3:10} Aaron et filiis eius, quibus
traditi sunt a filiis Israel. Aaron autem et filios eius constitues super cultum
sacerdotii. Externus, qui ad ministrandum accesserit, morietur.
{3:11}
Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{3:12} Ego tuli Levitas a filiis
Israel pro omni primogenito, qui aperit vulvam in filiis Israel, eruntque Levitæ
mei.
{3:13} Meum est enim omne primogenitum: ex quo percussi primogenitos in
Terra Ægypti: sanctificavi mihi quidquid primum nascitur in Israel ab homine
usque ad pecus, mei sunt: ego Dominus.
{3:14} Locutusque est Dominus ad
Moysen in deserto Sinai, dicens:
{3:15} Numera filios Levi per domos patrum
suorum et familias, omnem masculum ab uno mense, et supra.
{3:16} Numeravit
Moyses, ut præceperat Dominus,
{3:17} et inventi sunt filii Levi per nomina
sua, Gerson et Caath et Merari.
{3:18} Filii Gerson: Lebni et
Semei.
{3:19} Filii Caath: Amram et Iesaar, Hebron et Oziel.
{3:20} Filii
Merari: Moholi et Musi.
{3:21} De Gerson fuere familiæ duæ, Lebnitica, et
Semeitica:
{3:22} quarum numeratus est populus sexus masculini ab uno mense
et supra, septem millia quingenti.
{3:23} Hi post tabernaculum metabuntur ad
Occidentem
{3:24} sub principe Eliasaph filio Lael.
{3:25} Et habebunt
excubias in tabernaculo fderis,
{3:26} ipsum tabernaculum et operimentum
eius, tentorium quod trahitur ante fores tecti fderis, et cortinas atrii:
tentorium quoque quod appenditur in introitu atrii tabernaculi, et quidquid ad
ritum altaris pertinet, funes tabernaculi et omnia utensilia eius.
{3:27}
Cognatio Caath habebit populos Amramitas et Iesaaritas et Hebronitas et
Ozielitas. Hæ sunt familiæ Caathitarum recensitæ per nomina sua:
{3:28} omnes
generis masculini ab uno mense et supra, octo millia sexcenti habebunt excubias
Sanctuarii,
{3:29} et castrametabuntur ad meridianam plagam.
{3:30}
Princepsque eorum erit Elisaphan filius Oziel:
{3:31} et custodient arcam,
mensamque et candelabrum, altaria et vasa Sanctuarii, in quibus ministratur, et
velum, cunctamque huiuscemodi supellectilem.
{3:32} Princeps autem principum
Levitarum Eleazar filius Aaron sacerdotis, erit super excubitores custodiæ
Sanctuarii.
{3:33} At vero de Merari erunt populi Moholitæ et Musitæ
recensiti per nomina sua:
{3:34} omnes generis masculini ab uno mense et
supra, sex millia ducenti.
{3:35} Princeps eorum Suriel filius Abihaiel: in
plaga septentrionali castrametabuntur.
{3:36} Erunt sub custodia eorum tabulæ
tabernaculi et vectes, et columnæ ac bases earum, et omnia quæ ad cultum
huiuscemodi pertinent:
{3:37} columnæque atrii per circuitum cum basibus
suis, et paxilli cum funibus.
{3:38} Castrametabuntur ante tabernaculum
fderis, idest ad orientalem plagam, Moyses et Aaron cum filiis suis, habentes
custodiam Sanctuarii in medio filiorum Israel. quisquis alienus accesserit,
morietur.
{3:39} Omnes Levitæ, quos numeraverunt Moyses et Aaron iuxta
præceptum Domini per familias suas in genere masculino a mense uno et supra,
fuerunt viginti duo millia.
{3:40} Et ait Dominus ad Moysen: Numera
primogenitos sexus masculini de filiis Israel ab uno mense et supra, et habebis
summam eorum.
{3:41} Tollesque Levitas mihi pro omni primogenito filiorum
Israel, ego sum Dominus: et pecora eorum pro universis primogenitis pecorum
filiorum Israel.
{3:42} Recensuit Moyses, sicut præceperat Dominus,
primogenitos filiorum Israel.
{3:43} et fuerunt masculi per nomina sua, a
mense uno et supra, viginti duo millia ducenti septuaginta tres.
{3:44}
Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{3:45} Tolle Levitas pro
primogenitis filiorum Israel, et pecora Levitarum pro pecoribus eorum, eruntque
Levitæ mei. ego sum Dominus.
{3:46} In pretio autem ducentorum septuaginta
trium, qui excedunt numerum Levitarum de primogenitis filiorum Israel,
{3:47}
accipies quinque siclos per singula capita ad mensuram Sanctuarii. Siclus habet
viginti obolos.
{3:48} Dabisque pecuniam Aaron et filiis eius pretium eorum
qui supra sunt.
{3:49} Tulit igitur Moyses pecuniam eorum, qui fuerant
amplius, et quos redemerant a Levitis
{3:50} pro primogenitis filiorum
Israel, mille trecentorum sexagintaquinque siclorum iuxta pondus
Sanctuarii,
{3:51} et dedit eam Aaron et filiis eius iuxta verbum quod
præceperat sibi Dominus.
Numeri 4
{4:1} Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens:
{4:2}
Tolle summam filiorum Caath de medio Levitarum per domos et familias
suas,
{4:3} a trigesimo anno et supra, usque ad quinquagesimum annum, omnium
qui ingrediuntur ut stent et ministrent in tabernaculo fderis.
{4:4} Hic est
cultus filiorum Caath: Tabernaculum fderis, et Sanctum sanctorum
{4:5}
ingredientur Aaron et filii eius, quando movenda sunt castra, et deponent velum
quod pendet ante fores, involventque eo arcam testimonii,
{4:6} et operient
rursum velamine ianthinarum pellium, extendentque desuper pallium totum
hyacinthinum, et inducent vectes.
{4:7} Mensam quoque propositionis involvent
hyacinthino pallio, et ponent cum ea thuribula et mortariola, cyathos et
crateras ad liba fundenda: panes semper in ea erunt:
{4:8} extendentque
desuper pallium coccineum, quod rursum operient velamento ianthinarum pellium,
et inducent vectes.
{4:9} Sument et pallium hyacinthinum quo operient
candelabrum cum lucernis et forcipibus suis et emunctoriis et cunctis vasis
olei, quæ ad cocinnandas lucernas necessaria sunt:
{4:10} et super omnia
ponent operimentum ianthinarum pellium, et inducent vectes.
{4:11} Nec non et
altare aureum involvent hyacinthino vestimento, et extendent desuper operimentum
ianthinarum pellium, inducentque vectes.
{4:12} Omnia vasa, quibus
ministratur in Sanctuario, involvent hyacinthino pallio, et extendent desuper
operimentum ianthinarum pellium, inducentque vectes.
{4:13} Sed et altare
mundabunt cinere, et involvent illud purpureo vestimento,
{4:14} ponentque
cum eo omnia vasa, quibus in ministerio eius utuntur, id est, ignium
receptacula, fuscinulas ac tridentes, uncinos et batilla. Cuncta vasa altaris
operient simul velamine ianthinarum pellium, et inducent vectes.
{4:15}
Cumque involverint Aaron et filii eius Sanctuarium et omnia vasa eius in
commotione castrorum, tunc intrabunt filii Caath ut portent involuta: et non
tangent vasa Sanctuarii, ne moriantur. Ista sunt onera filiorum Caath in
tabernaculo fderis:
{4:16} super quos erit Eleazar filius Aaron sacerdotis,
ad cuius curam pertinet oleum ad concinnandas lucernas, et compositionis
incensum, et sacrificium, quod semper offertur, et oleum unctionis, et quidquid
ad cultum tabernaculi pertinet, omniumque vasorum, quæ in Sanctuario
sunt.
{4:17} Locutusque est Dominus ad Moysen, et Aaron, dicens:
{4:18}
Nolite perdere populum Caath de medio Levitarum:
{4:19} sed hoc facite eis,
ut vivant, et non moriantur, si tetigerint Sancta sanctorum. Aaron et filii eius
intrabunt, ipsique disponent opera singulorum, et divident quid portare quis
debeat.
{4:20} Alii nulla curiositate videant quæ sunt in Sanctuario
priusquam involvantur, alioquin morientur.
{4:21} Locutusque est Dominus ad
Moysen, dicens:
{4:22} Tolle summam etiam filiorum Gerson per domos ac
familias et cognationes suas,
{4:23} a triginta annis et supra, usque ad
annos quinquaginta. Numera omnes qui ingrediuntur et ministrant in tabernaculo
fderis.
{4:24} Hoc est officium familiæ Gersonitarum,
{4:25} ut portent
cortinas tabernaculi et tectum fderis operimentum aliud, et super omnia velamen
ianthinum tentoriumque quod pendet in introitu tabernaculi fderis,
{4:26}
cortinas atrii, et velum in introitu quod est ante tabernaculum. Omnia quæ ad
altare pertinent funiculos, et vasa ministerii,
{4:27} iubente Aaron et
filiis eius, portabunt filii Gerson: et scient singuli cui debeant oneri
mancipari.
{4:28} Hic est cultus familiæ Gersonitarum in tabernaculo fderis,
eruntque sub manu Ithamar filii Aaron sacerdotis.
{4:29} Filios quoque Merari
per familias et domos patrum suorum recensebis
{4:30} a triginta annis et
supra, usque ad annos quinquaginta, omnes qui ingrediuntur ad officium
ministerii sui et cultum fderis testimonii.
{4:31} Hæc sunt onera eorum:
Portabunt tabulas tabernaculi et vectes eius, columnas ac bases earum,
{4:32}
columnas quoque atrii per circuitum cum basibus et paxillis et funibus suis.
Omnia vasa et supellectilem ad numerum accipient, sicque portabunt.
{4:33}
Hoc est officium familiæ Meraritarum et ministerium in tabernaculo fderis:
eruntque sub manu Ithamar filii Aaron sacerdotis.
{4:34} Recensuerunt igitur
Moyses et Aaron et principes synagogæ filios Caath per cognationes et domos
patrum suorum
{4:35} a triginta annis et supra, usque ad annum
quinquagesimum, omnes qui ingrediuntur ad ministerium tabernaculi
fderis:
{4:36} et inventi sunt duo millia septingenti
quinquaginta.
{4:37} Hic est numerus populi Caath qui intrant tabernaculum
fderis: hos numeravit Moyses et Aaron iuxta sermonem Domini per manum
Moysi.
{4:38} Numerati sunt et filii Gerson per cognationes et domos patrum
suorum,
{4:39} a triginta annos et supra, usque ad quinquagesimum annum,
omnes qui ingrediuntur ut ministrent in tabernaculo fderis:
{4:40} et
inventi sunt duo millia sexcenti triginta.
{4:41} Hic est populus
Gersonitarum, quos numeraverunt Moyses et Aaron iuxta verbum Domini.
{4:42}
Numerati sunt et filii Merari per cognationes et domos patrum suorum
{4:43} a
triginta annis et supra, usque ad annum quinquagesimum, omnes qui ingrediuntur
ad explendos ritus tabernaculi fderis:
{4:44} et inventi sunt tria millia
ducenti.
{4:45} hic est numerus filiorum Merari, quos recensuerunt Moyses et
Aaron iuxta imperium Domini per manum Moysi.
{4:46} Omnes qui recensiti sunt
de Levitis, et quos recenseri fecit ad nomen Moyses et Aaron, et principes
Israel per cognationes et domos patrum suorum
{4:47} a triginta annis et
supra, usque ad annum quinquagesimum, ingredientes ad ministerium tabernaculi,
et onera portanda,
{4:48} fuerunt simul octo millia quingenti
octoginta.
{4:49} Iuxta verbum Domini recensuit eos Moyses, unumquemque iuxta
officium et onera sua, sicut præceperat ei Dominus.
Numeri 5
{5:1} Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{5:2} Præcipe
filiis Israel, ut eiiciant de castris omnem leprosum, et qui semine fluit,
pollutusque est super mortuo:
{5:3} tam masculum quam feminam eiicite de
castris, ne contaminent ea cum habitaverint vobiscum.
{5:4} Feceruntque ita
filii Israel, et eiecerunt eos extra castra, sicut locutus erat Dominus
Moysi.
{5:5} Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{5:6} Loquere ad
filios Israel: Vir, sive mulier, cum fecerint ex omnibus peccatis, quæ solent
hominibus accidere, et per negligentiam transgressi fuerint mandatum Domini,
atque deliquerint,
{5:7} confitebuntur peccatum suum, et reddent ipsum caput,
quintamque partem desuper ei, in quem peccaverint.
{5:8} Sin autem non fuerit
qui recipiat, dabunt Domino, et erit sacerdotis, excepto ariete, qui offertur
pro expiatione, ut sit placabilis hostia.
{5:9} Omnes quoque primitiæ, quas
offerunt filii Israel, ad sacerdotem pertinent:
{5:10} et quidquid in
Sanctuarium offertur a singulis, et traditur manibus sacerdotis, ipsius
erit.
{5:11} Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{5:12} Loquere ad
filios Israel, et dices ad eos: Vir, cuius uxor erraverit, maritumque
contemnens
{5:13} dormierit cum altero viro, et hoc maritus deprehendere non
quiverit, sed latet adulterium, et testibus argui non potest, quia non est
inventa in stupro:
{5:14} si spiritus zelotypiæ concitaverit virum contra
uxorem suam, quæ vel polluta est, vel falsa suspicione appetitur,
{5:15}
adducet eam ad sacerdotem, et offeret oblationem pro illa decimam partem sati
farinæ hordeaceæ: non fundet super eam oleum, nec imponet thus: quia sacrificium
zelotypiæ est, et oblatio investigans adulterium.
{5:16} Offeret igitur eam
sacerdos, et statuet coram Domino.
{5:17} assumetque aquam sanctam in vase
fictili, et pauxillum terræ de pavimento tabernaculi mittet in eam.
{5:18}
Cumque steterit mulier in conspectu Domini, discooperiet caput eius, et ponet
super manus illius sacrificium recordationis, et oblationem zelotypiæ: ipse
autem tenebit aquas amarissimas, in quibus cum execratione maledicta
congessit.
{5:19} adiurabitque eam, et dicet: Si non dormivit vir alienus
tecum, et si non polluta es deserto mariti thoro, non te nocebunt aquæ istæ
amarissimæ, in quas maledicta congessi.
{5:20} Sin autem declinasti a viro
tuo, atque polluta es, et concubuisti cum altero viro:
{5:21} his
maledictionibus subiacebis: Det te Dominus in maledictionem, exemplumque
cunctorum in populo suo: putrescere faciat femur tuum, et tumens uterus tuus
disrumpatur.
{5:22} ingrediantur aquæ maledictæ in ventrem tuum, et utero
tumescente putrescat femur. Et respondebit mulier, Amen, amen.
{5:23}
Scribetque sacerdos in libello ista maledicta, et delebit ea aquis amarissimis,
in quas maledicta congessit,
{5:24} et dabit ei bibere. Quas cum
exhauserit,
{5:25} tollet sacerdos de manu eius sacrificium zelotypiæ, et
elevabit illud coram Domino, imponetque illud super altare: ita dumtaxat ut
prius,
{5:26} pugillum sacrificii tollat de eo, quod offertur, et incendat
super altare: et sic potum det mulieri aquas amarissimas.
{5:27} Quas cum
biberit, si polluta est, et contempto viro adulterii rea, pertransibunt eam aquæ
maledictionis, et inflato ventre computrescet femur: eritque mulier in
maledictionem, et in exemplum omni populo.
{5:28} Quod si polluta non fuerit,
erit innoxia, et faciet liberos.
{5:29} Ista est lex zelotypiæ. Si
declinaverit mulier a viro suo, et si polluta fuerit,
{5:30} maritusque
zelotypiæ spiritu concitatus adduxerit eam in conspectu Domini, et fecerit ei
sacerdos iuxta omnia quæ scripta sunt:
{5:31} maritus absque culpa erit, et
illa recipiet iniquitatem suam.
Numeri 6
{6:1} Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{6:2} Loquere
ad filios Israel, et dices ad eos: Vir, sive mulier, cum fecerint votum ut
sanctificentur, et se voluerint Domino consecrare:
{6:3} a vino, et omni,
quod inebriare potest, abstinebunt. Acetum ex vino, et ex qualibet alia potione,
et quidquid de uva exprimitur, non bibent: uvas recentes siccasque non
comedent
{6:4} cunctis diebus quibus ex voto Domino consecrantur: quidquid ex
vinea esse potest, ab uva passa usque ad acinum non comedent.
{6:5} Omni
tempore separationis suæ novacula non transibit per caput eius usque ad
completum diem, quo Domino consecratur. Sanctus erit, crescente cæsarie capitis
eius.
{6:6} Omni tempore consecrationis suæ super mortuum non
ingredietur,
{6:7} nec super patris quidem et matris et fratris sororisque
funere contaminabitur, quia consecratio Dei sui super caput eius est.
{6:8}
Omnibus diebus separationis suæ sanctus erit Domino.
{6:9} Sin autem mortuus
fuerit subito quispiam coram eo, polluetur caput consecrationis eius: quod radet
illico in eadem die purgationis suæ, et rursum septima.
{6:10} in octava
autem die offeret duos turtures, vel duos pullos columbæ sacerdoti in introitu
fderis testimonii.
{6:11} facietque sacerdos unum pro peccato, et alterum in
holocaustum, et deprecabitur pro eo, quia peccavit super mortuo:
sanctificabitque caput eius in die illo:
{6:12} et consecrabit Domino dies
separationis illius, offerens agnum anniculum pro peccato: ita tamen ut dies
priores irriti fiant, quoniam polluta est sanctificatio eius.
{6:13} Ista est
lex consecrationis. Cum dies, quos ex voto decreverat, complebuntur: adducet eum
ad ostium tabernaculi fderis,
{6:14} et offeret oblationes eius Domino,
agnum anniculum immaculatum in holocaustum, et ovem anniculam immaculatam pro
peccato, et arietem immaculatum, hostiam pacificam,
{6:15} canistrum quoque
panum azymorum qui conspersi sint oleo, et lagana absque fermento uncta oleo, ac
libamina singulorum:
{6:16} quæ offeret sacerdos coram Domino, et faciet tam
pro peccato, quam in holocaustum.
{6:17} Arietem vero immolabit hostiam
pacificam Domino, offerens simul canistrum azymorum, et libamenta quæ ex more
debentur.
{6:18} Tunc radetur nazaræus ante ostium tabernaculi fderis
cæsarie consecrationis suæ: tolletque capillos eius, et ponet super ignem, qui
est suppositus sacrificio pacificorum.
{6:19} Et armum coctum arietis,
tortamque absque fermento unam de canistro, et laganum azymum unum, et tradet in
manus nazaræi, postquam rasum fuerit caput eius.
{6:20} Susceptaque rursum ab
eo, elevabit in conspectu Domini: et sanctificata sacerdotis erunt, sicut
pectusculum, quod separari iussum est, et femur. post hæc, potest bibere
nazaræus vinum.
{6:21} Ista est lex nazaræi, cum voverit oblationem suam
Domino tempore consecrationis suæ, exceptis his, quæ invenerit manus eius. iuxta
quod mente devoverat, ita faciet ad perfectionem sanctificationis suæ.
{6:22}
Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{6:23} Loquere Aaron et filiis
eius: Sic benedicetis filiis Israel, et dicetis eis:
{6:24} Benedicat tibi
Dominus, et custodiat te.
{6:25} Ostendat Dominus faciem suam tibi, et
misereatur tui.
{6:26} Convertat Dominus vultum suum ad te, et det tibi
pacem.
{6:27} Invocabuntque nomen meum super filios Israel, et ego benedicam
eis.
Numeri 7
{7:1} Factum est autem in die qua complevit Moyses tabernaculum,
et erexit illud: unxitque et sanctificavit cum omnibus vasis suis, altare
similiter et omnia vasa eius.
{7:2} Obtulerunt principes Israel et capita
familiarum, qui erant per singulas tribus, præfectique eorum, qui numerati
fuerant,
{7:3} munera coram Domino sex plaustra tecta cum duodecim bobus.
Unum plaustrum obtulere duo duces, et unum bovem singuli, obtuleruntque ea in
conspectu tabernaculi.
{7:4} Ait autem Dominus ad Moysen:
{7:5} Suscipe ab
eis ut serviant in ministerio tabernaculi, et trades ea Levitis iuxta ordinem
ministerii sui.
{7:6} Itaque cum suscepisset Moyses plaustra et boves,
tradidit eos Levitis.
{7:7} Duo plaustra et quattuor boves dedit filiis
Gerson, iuxta id quod habebant necessarium.
{7:8} quattuor alia plaustra, et
octo boves dedit filiis Merari secundum officia et cultum suum, sub manu Ithamar
filii Aaron sacerdotis.
{7:9} filiis autem Caath non dedit plaustra et boves:
quia in Sanctuario serviunt, et onera propriis portant humeris.
{7:10} Igitur
obtulerunt duces in dedicationem altaris, die qua unctum est, oblationem suam
ante altare.
{7:11} Dixitque Dominus ad Moysen: Singuli duces per singulos
dies offerant munera in dedicationem altaris.
{7:12} Primo die obtulit
oblationem suam Nahasson filius Aminadab de tribu Iuda:
{7:13} fueruntque in
ea acetabulum argenteum pondo centum triginta siclorum, phiala argentea habens
septuaginta siclos iuxta pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa
oleo in sacrificium:
{7:14} mortariolum ex decem siclis aureis plenum
incenso:
{7:15} bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in
holocaustum:
{7:16} hircumque pro peccato:
{7:17} et in sacrificio
pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos
quinque. hæc est oblatio Nahasson filii Aminadab.
{7:18} Secundo die obtulit
Nathanael filius Suar, dux de tribu Issachar,
{7:19} acetabulum argenteum
appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos,
iuxta pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in
sacrificium:
{7:20} mortariolum aureum habens decem siclos plenum
incenso:
{7:21} bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in
holocaustum:
{7:22} hircumque pro peccato:
{7:23} et in sacrificio
pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos
quinque. hæc fuit oblatio Nathanael filii Suar.
{7:24} Tertio die princeps
filiorum Zabulon Eliab filius Helon,
{7:25} obtulit acetabulum argenteum
appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos
ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum similia conspersa oleo in
sacrificium:
{7:26} mortariolum aureum appendens decem siclos plenum
incenso:
{7:27} bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in
holocaustum:
{7:28} hircumque pro peccato:
{7:29} et in sacrificio
pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos
quinque. hæc est oblatio Eliab filii Helon.
{7:30} Die quarto princeps
filiorum Ruben, Elisur filius Sedeur,
{7:31} obtulit acetabulum argenteum
appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos
ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in
sacrificum:
{7:32} mortariolum aureum appendens decem siclos plenum
incenso:
{7:33} bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in
holocaustum:
{7:34} hircumque pro peccato:
{7:35} et in hostias
pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos
quinque. hæc fuit oblatio Elisur filii Sedeur.
{7:36} Die quinto princeps
filiorum Simeon Salamiel filius Surisaddai
{7:37} obtulit acetabulum
argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem
septuaginta siclos ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo
in sacrificum:
{7:38} mortariolum aureum appendens decem siclos plenum
incenso:
{7:39} bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in
holocaustum:
{7:40} hircumque pro peccato:
{7:41} et in hostias
pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos
quinque. hæc fuit oblatio Salamiel filii Surisaddai.
{7:42} Die sexto
princeps filiorum Gad, Eliasaph filius Duel
{7:43} obtulit acetabulum
argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem
septuaginta siclos ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo
in sacrificum:
{7:44} mortariolum aureum appendens decem siclos plenum
incenso:
{7:45} bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in
holocaustum:
{7:46} hircumque pro peccato:
{7:47} et in hostias
pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos
quinque. hæc fuit oblatio Eliasaph filii Duel.
{7:48} Die septimo princeps
filiorum Ephraim, Elisama filius Ammiud
{7:49} obtulit acetabulum argenteum
appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos
ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in
sacrificum:
{7:50} mortariolum aureum appendens decem siclos plenum
incenso:
{7:51} bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in
holocaustum:
{7:52} hircumque pro peccato:
{7:53} et in hostias
pacificorum, boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos
quinque. hæc fuit oblatio Elisama filii Ammiud.
{7:54} Die octavo, princeps
filiorum Manasse, Gamaliel filius Phadassur,
{7:55} obtulit acetabulum
argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem
septuaginta siclos ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo
in sacrificum:
{7:56} mortariolum aureum appendens decem siclos, plenum
incenso:
{7:57} bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in
holocaustum:
{7:58} hircumque pro peccato:
{7:59} et in hostias
pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos
quinque. hæc fuit oblatio Gamaliel filii Phadassur.
{7:60} Die nono princeps
filiorum Beniamin, Abidan filius Gedeonis,
{7:61} obtulit acetabulum
argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem
septuaginta siclos ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo
in sacrificum:
{7:62} et mortariolum aureum appendens decem siclos plenum
incenso:
{7:63} bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in
holocaustum:
{7:64} hircumque pro peccato:
{7:65} et in hostias
pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos
quinque. hæc fuit oblatio Abidan filii Gedeonis.
{7:66} Die decimo princeps
filiorum Dan, Ahiezer filius Ammisaddai
{7:67} obtulit acetabulum argenteum
appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos,
ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in
sacrificum:
{7:68} mortariolum aureum appendens decem siclos plenum
incenso:
{7:69} bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in
holocaustum:
{7:70} hircumque pro peccato:
{7:71} et in hostias
pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos
quinque. hæc fuit oblatio Ahiezer filii Ammisaddai.
{7:72} Die undecimo
princeps filiorum Aser, Phegiel filius Ochran
{7:73} obtulit acetabulum
argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem
septuaginta siclos ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo
in sacrificum:
{7:74} mortariolum aureum appendens decem siclos plenum
incenso:
{7:75} bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in
holocaustum:
{7:76} hircumque pro peccato:
{7:77} et in hostias
pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos
quinque. hæc fuit oblatio Phegiel filii Ochran.
{7:78} Die duodecimo princeps
filiorum Nephthali, Ahira filius Enan
{7:79} obtulit acetabulum argenteum
appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos
ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila oleo conspersa in
sacrificum:
{7:80} mortariolum aureum appendens decem siclos, plenum
incenso:
{7:81} bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in
holocaustum:
{7:82} hircumque pro peccato:
{7:83} et in hostias
pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos
quinque. hæc fuit oblatio Ahira filii Enan.
{7:84} Hæc in dedicatione altaris
oblata sunt a principibus Israel, in die qua consecratum est. acetabula argentea
duodecim: phialæ argenteæ duodecim: mortariola aurea duodecim:
{7:85} ita ut
centum triginta siclos argenti haberet unum acetabulum, et septuaginta siclos
haberet una phiala: id est, in commune vasorum omnium ex argento sicli duo
millia quadringenti, pondere Sanctuarii.
{7:86} mortariola aurea duodecim
plena incenso denos siclos appendentia pondere Sanctuarii: id est, simul auri
sicli centum viginti:
{7:87} boves de armento in holocaustum duodecim,
arietes duodecim, agni anniculi duodecim, et libamenta eorum: hirci duodecim pro
peccato.
{7:88} In hostias pacificorum, boves viginti quattuor, arietes
sexaginta, hirci sexaginta, agni anniculi sexaginta. Hæc oblata sunt in
dedicatione altaris, quando unctum est.
{7:89} Cumque ingrederetur Moyses
tabernaculum fderis, ut consuleret oraculum, audiebat vocem loquentis ad se de
propitiatorio quod erat super arcam testimonii inter duos Cherubim, unde et
loquebatur ei.
Numeri 8
{8:1} Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{8:2} Loquere
Aaron, et dices ad eum: Cum posueris septem lucernas, candelabrum in australi
parte erigatur. Hoc igitur præcipe ut lucernæ contra boream e regione respiciant
ad mensam panum propositionis, contra eam partem, quam candelabrum respicit,
lucere debebunt.
{8:3} Fecitque Aaron, et imposuit lucernas super
candelabrum, ut præceperat Dominus Moysi.
{8:4} Hæc autem erat factura
candelabri, ex auro ductili, tam medius stipes, quam cuncta quæ ex utroque
calamorum latere nascebantur: iuxta exemplum quod ostendit Dominus Moysi, ita
operatus est candelabrum.
{8:5} Et locutus est Dominus ad Moysen,
dicens:
{8:6} Tolle Levitas de medio filiorum Israel, et purificabis
eos
{8:7} iuxta hunc ritum: Aspergantur aqua lustrationis, et radant omnes
pilos carnis suæ. Cumque laverint vestimenta sua, et mundati fuerint,
{8:8}
tollent bovem de armentis, et libamentum eius similam oleo conspersam: bovem
autem alterum de armento tu accipies pro peccato:
{8:9} et applicabis Levitas
coram tabernaculo fderis, convocata omni multitudine filiorum Israel.
{8:10}
Cumque Levitæ fuerint coram Domino, ponent filii Israel manus suas super
eos.
{8:11} et offeret Aaron Levitas, munus in conspectu Domini a filiis
Israel, ut serviant in ministerio eius.
{8:12} Levitæ quoque ponent manus
suas super capita boum, e quibus unum facies pro peccato, et alterum in
holocaustum Domini, ut depreceris pro eis.
{8:13} Statuesque Levitas in
conspectu Aaron et filiorum eius, et consecrabis oblatos Domino,
{8:14} ac
separabis de medio filiorum Israel, ut sint mei.
{8:15} et postea
ingredientur tabernaculum fderis, ut serviant mihi. Sicque purificabis et
consecrabis eos in oblationem Domini: quoniam dono donati sunt mihi a filiis
Israel.
{8:16} Pro primogenitis quæ aperiunt omnem vulvam in Israel, accepi
eos.
{8:17} Mea sunt enim omnia primogenita filiorum Israel, tam ex hominibus
quam ex iumentis. Ex die quo percussi omne primogenitum in Terra Ægypti,
sanctificavi eos mihi:
{8:18} et tuli Levitas pro cunctis primogenitis
filiorum Israel:
{8:19} tradidique eos dono Aaron et filiis eius de medio
populi, ut serviant mihi pro Israel in tabernaculo fderis, et orent pro eis ne
sit in populo plaga, si ausi fuerint accedere ad Sanctuarium.
{8:20}
Feceruntque Moyses et Aaron et omnis multitudo filiorum Israel super Levitas quæ
præceperat Dominus Moysi:
{8:21} purificatique sunt, et laverunt vestimenta
sua. Elevavitque eos Aaron in conspectu Domini, et oravit pro eis,
{8:22} ut
purificati ingrederentur ad officia sua in tabernaculum fderis coram Aaron et
filiis eius. Sicut præceperat Dominus Moysi de Levitis, ita factum
est.
{8:23} Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{8:24} Hæc est lex
Levitarum, A viginti quinque annis et supra, ingredientur ut ministrent in
tabernaculo fderis.
{8:25} Cumque quinquagesimum annum ætatis impleverint,
servire cessabunt:
{8:26} eruntque ministri fratrum suorum in tabernaculo
fderis, ut custodiant quæ sibi fuerunt commendata, opera autem ipsa non
faciant. Sic dispones Levitis in custodiis suis.
Numeri 9
{9:1} Locutus est Dominus ad Moysen in deserto Sinai anno secundo,
postquam egressi sunt de Terra Ægypti, mense primo dicens:
{9:2} Faciant
filii Israel Phase in tempore suo,
{9:3} quartadecima die mensis huius ad
vesperam, iuxta omnes ceremonias et iustificationes eius.
{9:4} Præcepitque
Moyses filiis Israel ut facerent Phase.
{9:5} Qui fecerunt tempore suo:
quartadecima die mensis ad vesperam in monte Sinai. Iuxta omnia quæ mandaverat
Dominus Moysi, fecerunt filii Israel.
{9:6} Ecce autem quidam immundi super
anima hominis, qui non poterant facere Phase in die illo, accedentes ad Moysen
et Aaron,
{9:7} dixerunt eis: Immundi sumus super anima hominis. quare
fraudamur ut non valeamus oblationem offerre Domino in tempore suo inter filios
Israel?
{9:8} Quibus respondit Moyses: State ut consulam quid præcipiat
Dominus de vobis.
{9:9} Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{9:10}
Loquere filiis Israel: Homo qui fuerit immundus super anima, sive in via procul
in gente vestra, faciat Phase Domino
{9:11} in mense secundo, quartadecima
die mensis ad vesperam: cum azymis et lactucis agrestibus comedent
illud:
{9:12} non relinquent ex eo quippiam usque mane, et os eius non
confringent, omnem ritum Phase observabunt.
{9:13} Si quis autem et mundus
est, et in itinere non fuit, et tamen non fecit Phase, exterminabitur anima illa
de populis suis, quia sacrificium Domino non obtulit tempore suo: peccatum suum
ipse portabit.
{9:14} Peregrinus quoque et advena si fuerint apud vos,
facient Phase Domino iuxta ceremonias et iustificationes eius. Præceptum idem
erit apud vos tam advenæ quam indigenæ.
{9:15} Igitur die qua erectum est
tabernaculum, operuit illud nubes. A vespere autem super tentorium erat quasi
species ignis usque mane.
{9:16} sic fiebat iugiter: per diem operiebat illud
nubes, et per noctem quasi species ignis.
{9:17} Cumque ablata fuisset nubes,
quæ tabernaculum protegebat, tunc proficiscebantur filii Israel: et in loco ubi
stetisset nubes, ibi castrametabantur.
{9:18} Ad imperium Domini
proficiscebantur, et ad imperium illius figebant tabernaculum. Cunctis diebus
quibus stabat nubes super tabernaculum, manebant in eodem loco:
{9:19} et si
evenisset ut multo tempore maneret super illud, erant filii Israel in excubiis
Domini, et non proficiscebantur
{9:20} quot diebus fuisset nubes super
tabernaculum. Ad imperium Domini erigebant tentoria, et ad imperium illius
deponebant.
{9:21} Si fuisset nubes a vespere usque mane, et statim diluculo
tabernaculum reliquisset, proficiscebantur: et, si post diem et noctem
recessisset, dissipabant tentoria.
{9:22} Si vero biduo aut uno mense vel
longiori tempore fuisset super tabernaculum, manebant filii Israel in eodem
loco, et non proficiscebantur: statim autem ut recessisset, movebant
castra.
{9:23} Per verbum Domini figebant tentoria, et per verbum illius
proficiscebantur: erantque in excubiis Domini iuxta imperium eius per manum
Moysi.
Numeri 10
{10:1} Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{10:2} Fac
tibi duas tubas argenteas ductiles, quibus convocare possis multitudinem quando
movenda sunt castra.
{10:3} Cumque increpueris tubis, congregabitur ad te
omnis turba ad ostium tabernaculi fderis.
{10:4} Si semel clangueris,
venient ad te principes, et capita multitudinis Israel.
{10:5} Si autem
prolixior atque concisus clangor increpuerit, movebunt castra primi qui sunt ad
orientalem plagam.
{10:6} In secundo autem sonitu et pari ululatu tubæ,
levabunt tentoria qui habitant ad meridiem. et iuxta hunc modum reliqui facient,
ululantibus tubis in profectionem.
{10:7} Quando autem congregandus est
populus, simplex tubarum clangor erit, et non concise ululabunt.
{10:8} Filii
autem Aaron sacerdotes clangent tubis: eritque hoc legitimum sempiternum in
generationibus vestris.
{10:9} Si exieritis ad bellum de terra vestra contra
hostes qui dimicant adversum vos, clangetis ululantibus tubis, et erit
recordatio vestri coram Domino Deo vestro, ut eruamini de manibus inimicorum
vestrorum.
{10:10} Si quando habebitis epulum, et dies festos, et calendas,
canetis tubis super holocaustis, et pacificis victimis, ut sint vobis in
recordationem Dei vestri. ego Dominus Deus vester.
{10:11} Anno secundo,
mense secundo, vigesima die mensis elevata est nubes de tabernaculo
fderis:
{10:12} profectique sunt filii Israel per turmas suas de deserto
Sinai, et recubuit nubes in solitudine Pharan.
{10:13} Moveruntque castra
primi iuxta imperium Domini in manu Moysi.
{10:14} Filii Iuda per turmas
suas: quorum princeps erat Nahasson filius Aminadab.
{10:15} In tribu
filiorum Issachar fuit princeps Nathanael filius Suar.
{10:16} In tribu
Zabulon erat princeps Eliab filius Helon.
{10:17} Depositumque est
tabernaculum, quod portantes egressi sunt filii Gerson et Merari.
{10:18}
Profectique sunt et filii Ruben, per turmas et ordinem suum: quorum princeps
erat Helisur filius Sedeur.
{10:19} In tribu autem filiorum Simeon, princeps
fuit Salamiel filius Surisaddai.
{10:20} Porro in tribu Gad erat princeps
Eliasaph filius Duel.
{10:21} Profectique sunt et Caathitæ portantes
Sanctuarium. Tamdiu tabernaculum portabatur, donec venirent ad erectionis
locum.
{10:22} Moverunt castra et filii Ephraim per turmas suas, in quorum
exercitu princeps erat Elisama filius Ammiud.
{10:23} In tribu autem filiorum
Manasse princeps fuit Gamaliel filius Phadassur.
{10:24} et in tribu Beniamin
erat dux Abidan filius Gedeonis.
{10:25} Novissimi castrorum omnium profecti
sunt filii Dan per turmas suas, in quorum exercitu princeps fuit Ahiezer filius
Ammisaddai.
{10:26} In tribu autem filiorum Aser erat princeps Phegiel filius
Ochran.
{10:27} Et in tribu filiorum Nephthali princeps fuit Ahira filius
Enan.
{10:28} Hæc sunt castra, et profectiones filiorum Israel per turmas
suas quando egrediebantur.
{10:29} Dixitque Moyses Hobab filio Raguel
Madianitæ, cognato suo: Proficiscimur ad locum, quem Dominus daturus est nobis:
veni nobiscum, ut benefaciamus tibi: quia Dominus bona promisit
Israeli.
{10:30} Cui ille respondit: Non vadam tecum, sed revertar in terram
meam, in qua natus sum.
{10:31} Et ille: Noli, inquit, nos relinquere: tu
enim nosti in quibus locis per desertum castra ponere debeamus, et eris ductor
noster.
{10:32} Cumque nobiscum veneris, quidquid optimum fuerit ex opibus,
quas nobis traditurus est Dominus, dabimus tibi.
{10:33} Profecti sunt ergo
de Monte Domini viam trium dierum, arcaque fderis Domini præcedebat eos, per
dies tres providens castrorum locum.
{10:34} Nubes quoque Domini super eos
erat per diem cum incederent.
{10:35} Cumque elevaretur arca, dicebat Moyses:
Surge Domine, et dissipentur inimici tui, et fugiant qui oderunt te, a facie
tua.
{10:36} Cum autem deponeretur, aiebat: Revertere Domine, ad multitudinem
exercitus Israel.
Numeri 11
{11:1} Interea ortum est murmur populi, quasi dolentium pro
labore, contra Dominum. Quod cum audisset Dominus, iratus est. Et accensus in
eos ignis Domini devoravit extremam castrorum partem.
{11:2} Cumque clamasset
populus ad Moysen, oravit Moyses ad Dominum, et absorptus est ignis.
{11:3}
Vocavitque nomen loci illius, Incensio: eo quod incesus fuisset contra eos ignis
Domini.
{11:4} Vulgus quippe promiscuum, quod ascenderat cum eis, flagravit
desiderio, sedens et flens, iunctis sibi pariter filiis Israel, et ait: Quis
dabit nobis ad vescendum carnes?
{11:5} Recordamur piscium quos comedebamus
in Ægypto gratis: in mentem nobis veniunt cucumeres, et pepones, porrique, et
cepe, et allia.
{11:6} Anima nostra arida est, nihil aliud respiciunt oculi
nostri nisi Man.
{11:7} Erat autem Man quasi semen coriandri, coloris
bdellii.
{11:8} Circuibatque populus, et colligens illud, frangebat mola,
sive terebat in mortario, coquens in olla, et faciens ex eo tortulas saporis
quasi panis oleati.
{11:9} Cumque descederet nocte super castra ros,
descendebat pariter et Man.
{11:10} Audivit ergo Moyses flentem populum per
familias, singulos per ostia tentorii sui. Iratusque est furor Domini valde: sed
et Moysi intoleranda res visa est.
{11:11} et ait ad Dominum: Cur afflixisti
servum tuum? quare non invenio gratiam coram te? et cur imposuisti pondus
universi populi huius super me?
{11:12} Numquid ego concepi omnem hanc
multitudinem, vel genui eam, ut dicas mihi: Porta eos in sinu tuo sicut portare
solet nutrix infantulum, et defer in terram, pro qua iurasti patribus
eorum?
{11:13} Unde mihi carnes ut dem tantæ multitudini? flent contra me,
dicentes: Da nobis carnes ut comedamus.
{11:14} Non possum solus sustinere
omnem hunc populum, quia gravis est mihi.
{11:15} Sin aliter tibi videtur,
obsecro ut interficias me, et inveniam gratiam in oculis tuis, ne tantis
afficiar malis.
{11:16} Et dixit Dominus ad Moysen: Congrega mihi septuaginta
viros de senibus Israel, quos tu nosti quod senes populi sint ac magistri: et
duces eos ad ostium tabernaculi fderis, faciesque ibi stare tecum,
{11:17}
ut descendam et loquar tibi: et auferam de spiritu tuo, tradamque eis, ut
sustentent tecum onus populi, et non tu solus graveris.
{11:18} Populo quoque
dices: Sanctificamini: cras comedetis carnes. ego enim audivi vos dicere: Quis
dabit nobis escas carnium? bene nobis erat in Ægypto. Ut det vobis Dominus
carnes, et comedatis:
{11:19} non uno die, nec duobus, vel quinque aut decem,
nec viginti quidem,
{11:20} sed usque ad mensem dierum, donec exeat per nares
vestras, et vertatur in nauseam, eo quod replueritis Dominum, qui in medio
vestri est, et fleveritis coram eo, dicentes: Quare egressi sumus ex
Ægypto?
{11:21} Et ait Moyses: Sexcenta millia peditum huius populi sunt. et
tu dicis: Dabo eis esum carnium mense integro?
{11:22} Numquid ovium et boum
multitudo cædetur, ut possit sufficere ad cibum? vel omnes pisces maris in unum
congregabuntur, ut eos satient?
{11:23} Cui respondit Dominus: Numquid manus
Domini invalida est? Iam nunc videbis utrum meus sermo opere
compleatur.
{11:24} Venit igitur Moyses, et narravit populo verba Domini,
congregans septuaginta viros de senibus Israel, quos stare fecit circa
tabernaculum.
{11:25} Descenditque Dominus per nubem, et locutus est ad eum,
auferens de spiritu qui erat in Moyse, et dans septuaginta viris. Cumque
requievisset in eis Spiritus, prophetaverunt, nec ultra cessaverunt.
{11:26}
Remanserat autem in castris duo viri, quorum unus vocabatur Eldad, et alter
Medad, super quos requievit Spiritus. nam et ipsi descripti fuerant, et non
exierant ad tabernaculum.
{11:27} Cumque prophetarent in castris, cucurrit
puer, et nunciavit Moysi, dicens: Eldad et Medad prophetant in
castris.
{11:28} Statim Iosue filius Nun, minister Moysi, et electus e
pluribus, ait: Domine mi Moyses prohibe eos.
{11:29} At ille: Quid, inquit,
æmularis pro me? quis tribuat ut omnis populus prophetet, et det eis Dominus
Spiritum suum?
{11:30} Reversusque est Moyses, et maiores natu Israel in
castra.
{11:31} Ventus autem egrediens a Domino arreptans trans mare
coturnices detulit, et demisit in castra itinere quantum uno die confici potest,
ex omni parte castrorum per circuitum, volabantque in aere duobus cubitis
altitudine super terram.
{11:32} Surgens ergo populus toto die illo, et
nocte, ac die altero, congregavit coturnicum, qui parum, decem coros: et
siccaverunt eas per gyrum castrorum.
{11:33} Adhuc carnes erant in dentibus
eorum, nec defecerat huiuscemodi cibus: et ecce furor Domini concitatus in
populum, percussit eum plaga magna nimis.
{11:34} Vocatusque est ille locus,
Sepulchra concupiscentiæ: ibi enim sepelierunt populum qui desideraverat.
Egressi autem de Sepulchris concupiscentiæ, venerunt in Haseroth, et manserunt
ibi.
Numeri 12
{12:1} Locutaque est Maria et Aaron contra Moysen propter uxorem
eius Æthiopissam,
{12:2} et dixerunt: Num per solum Moysen locutus est
Dominus? nonne et nobis similiter est locutus? Quod cum audisset
Dominus,
{12:3} (Erat enim Moyses vir mitissimus super omnes homines qui
morabantur in terra)
{12:4} statim locutus est ad eum, et ad Aaron et Mariam:
Egredimini vos tantum tres ad tabernaculum fderis. Cumque fuissent
egressi,
{12:5} descendit Dominus in columna nubis, et stetit in introitu
tabernaculi vocans Aaron et Mariam. Qui cum issent,
{12:6} dixit ad eos:
Audite sermones meos: si quis fuerit inter vos propheta Domini, in visione
apparebo ei, vel per somnium loquar ad illum.
{12:7} At non talis servus meus
Moyses, qui in omni domo mea fidelissimus est:
{12:8} ore enim ad os loquor
ei: et palam, et non per ænigmata et figuras Dominum videt. Quare ergo non
timuistis detrahere servo meo Mosyi?
{12:9} Iratusque contra eos,
abiit:
{12:10} nubes quoque recessit quæ erat super tabernaculum: et ecce
Maria apparuit candens lepra quasi nix. Cumque respexisset eam Aaron, et
vidisset perfusam lepra,
{12:11} ait ad Moysen: Obsecro domine mi, ne imponas
nobis hoc peccatum quod stulte commisimus,
{12:12} ne fiat hæc quasi mortua,
et ut abortivum quod proiicitur de vulva matris suæ. ecce iam medium carnis eius
devoratum est a lepra.
{12:13} Clamavitque Moyses ad Dominum, dicens: Deus,
obsecro, sana eam.
{12:14} Cui respondit Dominus: Si pater eius spuisset in
faciem illius, nonne debuerat saltem septem diebus rubore suffundi? Separetur
septem diebus extra castra, et postea revocabitur.
{12:15} Exclusa est itaque
Maria extra castra septem diebus: et populus non est motus de loco illo, donec
revocata est Maria.
Numeri 13
{13:1} Profectusque est populus de Haseroth fixis tentoriis in
deserto Pharan.
{13:2} ibique locutus est Dominus ad Moysen,
dicens:
{13:3} Mitte viros, qui considerent Terram Chanaan, quam daturus sum
filiis Israel, singulos de singulis tribubus, ex principibus.
{13:4} Fecit
Moyses quod Dominus imperaverat, de deserto Pharan mittens principes viros,
quorum ista sunt nomina.
{13:5} De tribu Ruben, Sammua filium
Zechur.
{13:6} De tribu Simeon, Saphat filium Huri.
{13:7} De tribu Iuda,
Caleb filium Iephone.
{13:8} De tribu Issachar, Igal filium Ioseph.
{13:9}
De tribu Ephraim, Osee filium Nun.
{13:10} De tribu Beniamin, Phalti filium
Raphu.
{13:11} De tribu Zabulon, Geddiel filium Sodi.
{13:12} De tribu
Ioseph, sceptri Manasse, Gaddi filium Susi.
{13:13} De tribu Dan, Ammiel
filium Gemalli.
{13:14} De tribu Aser, Sthur filium Michael.
{13:15} De
tribu Nephthali, Nahabi filium Vapsi.
{13:16} De tribu Gad, Guel filium
Machi.
{13:17} hæc sunt nomina virorum, quos misit Moyses ad considerandam
Terram: vocavitque Osee filium Nun, Iosue.
{13:18} misit ergo eos Moyses ad
considerandam Terram Chanaan, et dixit ad eos: Ascendite per meridianam plagam.
Cumque veneritis ad montes,
{13:19} considerate Terram, qualis sit: et
populum qui habitator est eius, utrum fortis sit an infirmus: si pauci numero an
plures:
{13:20} ipsa terra, bona an mala: urbes quales, muratæ an absque
muris:
{13:21} humus, pinguis an sterilis, nemorosa an absque arboribus.
Confortamini, et afferte nobis de fructibus Terræ. Erat autem tempus quando iam
præcoquæ uvæ vesci possunt.
{13:22} Cumque ascendissent, exploraverunt Terram
a deserto Sin, usque Rohob intrantibus Emath.
{13:23} Ascenderuntque ad
meridiem, et venerunt in Hebron, ubi erant Achiman et Sisai et Tholmai filii
Enac. nam Hebron septem annis ante Tanim urbem Ægypti condita est.
{13:24}
Pergentesque usque ad Torrentem botri, absciderunt palmitem cum uva sua, quem
portaverunt in vecte duo viri. De malis quoque granatis et de ficis loci illius
tulerunt:
{13:25} qui appellatus est Nehelescol, id est Torrens botri, eo
quod botrum portassent inde filii Israel.
{13:26} Reversique exploratores
Terræ post quadraginta dies, omni regione circuita,
{13:27} venerunt ad
Moysen et Aaron et ad omnem ctum filiorum Israel in desertum Pharan, quod est
in Cades. Locutique eis et omni multitudini ostenderunt fructus
Terræ:
{13:28} et narraverunt, dicentes: Venimus in Terram, ad quam misisti
nos, quæ revera fluit lacte et melle, ut ex his fructibus cognosci
potest:
{13:29} sed cultores fortissimos habet, et urbes grandes atque
muratas. Stirpem Enac vidimus ibi.
{13:30} Amalec habitat in meridie, Hethæus
et Iebusæus et Amorrhæus in montanis: Chananæus vero moratur iuxta mare et circa
fluenta Iordanis.
{13:31} Inter hæc Caleb compescens murmur populi, qui
oriebatur contra Moysen, ait: Ascendamus, et possideamus Terram, quoniam
poterimus obtinere eam.
{13:32} Alii vero, qui fuerant cum eo, dicebant:
Nequaquam ad hunc populum valemus ascendere, quia fortior nobis est.
{13:33}
Detraxeruntque Terræ, quam inspexerant, apud filios Israel, dicentes: Terra,
quam lustravimus, devorat habitatores suos: populus, quem aspeximus, proceræ
staturæ est.
{13:34} Ibi vidimus monstra quædam filiorum Enac de genere
giganteo: quibus comparati, quasi locustæ videbamur.
Numeri 14
{14:1} Igitur vociferans omnis turba flevit nocte illa,
{14:2}
et murmurati sunt contra Moysen et Aaron cuncti filii Israel,
dicentes:
{14:3} Utinam mortui essemus in Ægypto: et in hac vasta solitudine
utinam pereamus, et non inducat nos Dominus in Terram istam, ne cadamus gladio,
et uxores ac liberi nostri ducantur captivi. Nonne melius est reverti in
Ægyptum?
{14:4} Dixeruntque alter ad alterum: Constituamus nobis ducem, et
revertamur in Ægyptum.
{14:5} Quo audito Moyses et Aaron ceciderunt proni in
terram coram omni multitudine filiorum Israel.
{14:6} At vero Iosue filius
Nun, et Caleb filius Iephone, qui et ipsi lustraverant terram, sciderunt
vestimenta sua,
{14:7} et ad omnem multitudinem filiorum Israel locuti sunt:
Terra, quam circuivimus, valde bona est.
{14:8} si propitius fuerit Dominus,
inducet nos in eam, et tradet humum lacte et melle manantem.
{14:9} Nolite
rebelles esse contra Dominum: neque timeatis populum terræ huius, quia sicut
panem ita eos possumus devorare. recessit ab eis omne præsidium: Dominus
nobiscum est, nolite metuere.
{14:10} Cumque clamaret omnis multitudo, et
lapidibus eos vellet opprimere, apparuit gloria Domini super tectum fderis
cunctis filiis Israel.
{14:11} Et dixit Dominus ad Moysen: Usquequo detrahet
mihi populus iste? Quousque non credent mihi in omnibus signis, quæ feci coram
eis?
{14:12} Feriam igitur eos pestilentia, atque consumam: te autem faciam
principem super gentem magnam, et fortiorem quam hæc est.
{14:13} Et ait
Moyses ad Dominum: Ut audiant Ægyptii, de quorum medio eduxisti populum
istum,
{14:14} et habitatores Terræ huius, qui audierunt quod tu Domine in
populo isto sis, et facie videaris ad faciem, et nubes tua protegat illos, et in
columna nubis præcedas eos per diem, et in columna ignis per noctem:
{14:15}
quod occideris tantam multitudinem quasi unum hominem, et dicant:
{14:16} Non
poterat introducere populum in Terram, pro qua iuraverat: idcirco occidit eos in
solitudine.
{14:17} Magnificetur ergo fortitudo Domini sicut iurasti,
dicens:
{14:18} Dominus patiens et multæ misericordiæ, auferens iniquitatem
et scelera, nullumque innoxium derelinquens, qui visitas peccata patrum in
filios in tertiam et quartam generationem.
{14:19} Dimitte, obsecro, peccatum
populi huius secundum magnitudinem misericordiæ tuæ, sicut propitius fuisti
egredientibus de Ægypto usque ad locum istum.
{14:20} Dixitque Dominus:
Dimisi iuxta verbum tuum.
{14:21} Vivo ego: et implebitur gloria Domini
universa terra.
{14:22} Attamen omnes homines qui viderunt maiestatem meam,
et signa quæ feci in Ægypto et in solitudine, et tentaverunt me iam per decem
vices, nec obedierunt voci meæ,
{14:23} non videbunt Terram pro qua iuravi
patribus eorum, nec quisquam ex illis qui detraxit mihi, intuebitur
eam.
{14:24} Servum meum Caleb, qui plenus alio spiritu secutus est me,
inducam in Terram hanc, quam circuivit: et semen eius possidebit eam.
{14:25}
Quoniam Amalecites et Chananæus habitant in vallibus. Cras movete castra, et
revertimini in solitudinem per viam Maris rubri.
{14:26} Locutusque est
Dominus ad Moysen et Aaron, dicens:
{14:27} Usquequo multitudo hæc pessima
murmurat contra me? querelas filiorum Israel audivi.
{14:28} Dic ergo eis:
Vivo ego, ait Dominus: sicut locuti estis audiente me, sic faciam
vobis.
{14:29} In solitudine hac iacebunt cadavera vestra. Omnes qui numerati
estis a viginti annis et supra, et murmurastis contra me,
{14:30} non
intrabitis Terram, super quam levavi manum meam ut habitare vos facerem, præter
Caleb filium Iephone, et Iosue filium Nun.
{14:31} Parvulos autem vestros, de
quibus dixistis quod prædæ hostibus forent, introducam: ut videant Terram, quæ
vobis displicuit.
{14:32} Vestra cadavera iacebunt in solitudine.
{14:33}
Filii vestri erunt vagi in deserto annis quadraginta, et portabunt fornicationem
vestram, donec consumantur cadavera patrum in deserto,
{14:34} iuxta numerum
quadraginta dierum, quibus considerastis Terram: annus pro die imputabitur. Et
quadraginta annis recipietis iniquitates vestras, et scietis ultionem
meam:
{14:35} quoniam sicut locutus sum, ita faciam omni multitudini huic
pessimæ, quæ consurrexit adversum me: in solitudine hac deficiet, et
morietur.
{14:36} Igitur omnes viri, quos miserat Moyses ad contemplandam
Terram, et qui reversi murmurare fecerant contra eum omnem multitudinem,
detrahentes Terræ quod esset mala,
{14:37} mortui sunt atque percussi in
conspectu Domini.
{14:38} Iosue autem filius Nun, et Caleb filius Iephone
vixerunt ex omnibus, qui perrexerant ad considerandam Terram.
{14:39}
Locutusque est Moyses universa verba hæc ad omnes filios Israel, et luxit
populus nimis.
{14:40} Et ecce mane primo surgentes ascenderunt verticem
montis, atque dixerunt: Parati sumus ascendere ad locum, de quo Dominus locutus
est: quia peccavimus.
{14:41} Quibus Moyses: Cur, inquit, transgredimini
verbum Domini, quod vobis non cedet in prosperum?
{14:42} Nolite ascendere:
non enim est Dominus vobiscum: ne corruatis coram inimicis vestris.
{14:43}
Amalecites et Chananæus ante vos sunt, quorum gladio corruetis, eo quod
nolueritis acquiescere Domino, nec erit Dominus vobiscum.
{14:44} At illi
contenebrati ascenderunt in verticem montis. Arca autem testamenti Domini et
Moyses non recesserunt de castris.
{14:45} Descenditque Amalecites et
Chananæus, qui habitabat in monte: et percutiens eos atque concidens, persecutus
est eos usque Horma.
Numeri 15
{15:1} Locutus est Dominus ad Moysen, dicens:
{15:2} Loquere
ad filios Israel, et dices ad eos: Cum ingressi fueritis Terram habitationis
vestræ, quam ego dabo vobis,
{15:3} et feceritis oblationem Domino in
holocaustum, aut victimam, vota solventes, vel sponte offerentes munera, aut in
sollemnitatibus vestris adolentes odorem suavitatis Domino, de bobus sive de
ovibus:
{15:4} offeret quicumque immolaverit victimam, sacrificium similæ,
decimam partem ephi, conspersæ oleo, quod mensuram habebit quartam partem
hin:
{15:5} et vinum ad liba fundenda eiusdem mensuræ dabit in holocaustum
sive in victimam. Per agnos singulos
{15:6} et arietes erit sacrificium
similæ duarum decimarum, quæ conspersa sit oleo tertiæ partis hin:
{15:7} et
vinum ad libamentum tertiæ partis eiusdem mensuræ offeret in odorem suavitatis
Domino.
{15:8} Quando vero de bobus feceris holocaustum aut hostiam, ut
impleas votum vel pacificas victimas,
{15:9} dabis per singulos boves similæ
tres decimas conspersæ oleo, quod habeat medium mensuræ hin:
{15:10} et vinum
ad liba fundenda eiusdem mensuræ in oblationem suavissimi odoris
Domino.
{15:11} Sic facies
{15:12} per singulos boves et arietis et agnos
et hdos.
{15:13} Tam indigenæ quam peregrini
{15:14} eodem ritu offerent
sacrificia.
{15:15} Unum præceptum erit atque iudicium tam vobis quam advenis
terræ.
{15:16} Locutus est Dominus ad Moysen, dicens:
{15:17} Loquere
filiis Israel, et dices ad eos:
{15:18} Cum veneritis in terram, quam dabo
vobis,
{15:19} et comederitis de panibus regionis illius, separabitis
primitias Domino
{15:20} de cibis vestris. Sicut de areis primitias
separatis,
{15:21} ita et de pulmentis dabitis primitiva Domino.
{15:22}
Quod si per ignorantiam præterieritis quidquam horum, quæ locutus est Dominus ad
Moysen,
{15:23} et mandavit per eum ad vos, a die qua cpit iubere et
ultra,
{15:24} oblitaque fuerit facere multitudo: offeret vitulum de armento,
holocaustum in odorem suavissimum Domino, et sacrificum eius ac liba, ut
ceremoniæ postulant, hircumque pro peccato:
{15:25} et rogabit sacerdos pro
omni multitudine filiorum Israel: et dimittetur eis, quoniam non sponte
peccaverunt, nihilominus offerentes incensum Domino pro se et pro peccato atque
errore suo:
{15:26} et dimittetur universæ plebi filiorum Israel, et advenis,
qui peregrinantur inter eos: quoniam culpa est omnis populi per
ignorantiam.
{15:27} Quod si anima una nesciens peccaverit, offeret capram
anniculam pro peccato suo:
{15:28} et deprecabitur pro ea sacerdos, quod
inscia peccaverit coram Domino: impetrabitque ei veniam, et dimittetur
illi.
{15:29} Tam indigenis quam advenis una lex erit omnium, qui peccaverint
ignorantes.
{15:30} Anima vero, quæ per superbiam aliquid commiserit, sive
civis sit ille, sive peregrinus, (quoniam adversus Dominum rebellis fuit)
peribit de populo suo:
{15:31} verbum enim Domini contempsit, et præceptum
illius fecit irritum: idcirco delebitur, et portabit iniquitatem
suam.
{15:32} Factum est autem, cum essent filii Israel in solitudine, et
invenissent hominem colligentem ligna in die Sabbati,
{15:33} obtulerunt eum
Moysi et Aaron et universæ multitudini.
{15:34} Qui recluserunt eum in
carcerem, nescientes quid super eo facere deberent.
{15:35} Dixitque Dominus
ad Moysen: Morte moriatur homo iste, obruat eum lapidibus omnis turba extra
castra.
{15:36} Cumque eduxissent eum foras, obruerunt lapidibus, et mortuus
est, sicut præceperat Dominus.
{15:37} Dixit quoque Dominus ad
Moysen:
{15:38} Loquere filiis Israel, et dices ad eos ut faciant sibi
fimbrias per angulos palliorum, ponentes in eis vittas hyacinthinas:
{15:39}
quas cum viderint, recordentur omnium mandatorum Domini, nec sequantur
cogitationes suas et oculos per res varias fornicantes,
{15:40} sed magis
memores præceptorum Domini faciant ea, sintque sancti Deo suo.
{15:41} Ego
Dominus Deus vester, qui eduxi vos de Terra Ægypti, ut essem Deus
vester.
Numeri 16
{16:1} Ecce autem Core filius Isaar, filii Caath, filii Levi, et
Dathan atque Abiron filii Eliab, Hon quoque filius Pheleth de filiis
Ruben,
{16:2} surrexerunt contra Moysen, aliique filiorum Israel ducenti
quinquaginta viri proceres synagogæ, et qui tempore concilii per nomina
vocabantur.
{16:3} Cumque stetissent adversum Moysen et Aaron, dixerunt:
Sufficiat vobis, quia omnis multitudo sanctorum est, et in ipsis est Dominus:
Cur elevamini super populum Domini?
{16:4} Quod cum audisset Moyses, cecidit
pronus in faciem:
{16:5} locutusque ad Core et ad omnem multitudinem: Mane,
inquit, notum faciet Dominus qui ad se pertineant, et sanctos applicabit sibi:
et quos elegerit, appropinquabunt ei.
{16:6} Hoc igitur facite: Tollat
unusquisque thuribula sua, tu Core, et omne concilium tuum:
{16:7} et hausto
cras igne, ponite desuper thymiama coram Domino: et quemcumque elegerit, ipse
erit sanctus: multum erigimini filii Levi.
{16:8} Dixitque rursum ad Core:
Audite filii Levi:
{16:9} Num parum vobis est quod separavit vos Deus Israel
ab omni populo, et iunxit sibi, ut serviretis ei in cultu tabernaculi, et
staretis coram frequentia populi, et ministraretis ei?
{16:10} idcirco ad se
fecit accedere te et omnes fratres tuos filios Levi, ut vobis etiam sacerdotium
vindicetis,
{16:11} et omnis globus tuus stet contra Dominum? quid est enim
Aaron ut murmuretis contra eum?
{16:12} Misit ergo Moyses ut vocaret Dathan
et Abiron filios Eliab. Qui responderunt: Non venimus.
{16:13} numquid parum
est tibi quod eduxisti nos de terra, quæ lacte et melle manabat, ut occideres in
deserto, nisi et dominatus fueris nostri?
{16:14} Revera induxisti nos in
terram, quæ fluit rivis lactis et mellis, et dedisti nobis possessiones agrorum
et vinearum. an et oculos nostros vis eruere? non venimus.
{16:15} Iratusque
Moyses valde, ait ad Dominum: Ne respicias sacrificia eorum: tu scis quod ne
asellum quidem umquam acceperim ab eis, nec afflixerim quempiam
eorum.
{16:16} Dixitque ad Core: Tu, et omnis congregatio tua, state seorsum
coram Domino, et Aaron die crastino separatim.
{16:17} Tollite singuli
thuribula vestra, et ponite super ea incensum, offerentes Domino ducenta
quinquaginta thuribula: Aaron quoque teneat thuribulum suum.
{16:18} Quod cum
fecissent, stantibus Moyses et Aaron,
{16:19} et coacervassent adversum eos
omnem multitudinem ad ostium tabernaculi, apparuit cunctis gloria
Domini.
{16:20} Locutusque Dominus ad Moysen et Aaron, ait:
{16:21}
Separamini de medio congregationis huius, ut eos repente disperdam.
{16:22}
Qui ceciderunt proni in faciem, atque dixerunt: Fortissime Deus spirituum
universæ carnis, num uno peccante, contra omnes ira tua desæviet?
{16:23} Et
ait Dominus ad Moysen:
{16:24} Præcipe universo populo ut separetur a
tabernaculis Core, et Dathan et Abiron.
{16:25} Surrexitque Moyses, et abiit
ad Dathan et Abiron: et sequentibus eum senioribus Israel,
{16:26} dixit ad
turbam: Recedite a tabernaculis hominum impiorum, et nolite tangere quæ ad eos
pertinent, ne involvamini in peccatis eorum.
{16:27} Cumque recessissent a
tentoriis eorum per circuitum, Dathan et Abiron egressi stabant in introitu
papilionum suorum cum uxoribus et liberis, omnique frequentia.
{16:28} Et ait
Moyses: In hoc scietis, quod Dominus miserit me ut facerem universa quæ
cernitis, et non ex proprio ea corde protulerim:
{16:29} Si consueta hominum
morte interierint, et visitaverit eos plaga, qua et ceteri visitari solent, non
misit me Dominus:
{16:30} sin autem novam rem fecerit Dominus, ut aperiens
terra os suum deglutiat eos et omnia quæ ad illos pertinent, descenderintque
viventes in infernum, scietis quod blasphemaverint Dominum.
{16:31} Confestim
igitur ut cessavit loqui, dirupta est terra sub pedibus eorum:
{16:32} et
aperiens os suum, devoravit illos cum tabernaculis suis et universa substantia
eorum.
{16:33} descenderuntque vivi in infernum operti humo, et perierunt de
medio multitudinis.
{16:34} At vero omnis Israel, qui stabat per gyrum, fugit
ad clamorem pereuntium, dicens: Ne forte et nos terra deglutiat.
{16:35} Sed
et ignis egressus a Domino, interfecit ducentos quinquaginta viros, qui
offerebant incensum.
{16:36} Locutusque est Dominus ad Moysen,
dicens:
{16:37} Præcipe Eleazaro filio Aaron sacerdoti ut tollat thuribula
quæ iacent in incendio, et ignem huc illucque dispergat: quoniam sanctificata
sunt
{16:38} in mortibus peccatorum: producatque ea in laminas, et affigat
altari, eo quod oblatum sit in eis incensum Domino, et sanctificata sint, ut
cernant ea pro signo et monimento filii Israel.
{16:39} Tulit ergo Eleazar
sacerdos thuribula ænea, in quibus obtulerant hi quos incendium devoravit, et
produxit ea in laminas, affigens altari:
{16:40} ut haberent postea filii
Israel, quibus commonerentur ne quis accedat alienigena, et qui non est de
semine Aaron ad offerendum incensum Domino, ne patiatur sicut passus est Core,
et omnis congregatio eius, loquente Domino ad Moysen.
{16:41} Murmuravit
autem omnis multitudo filiorum Israel sequenti die contra Moysen et Aaron,
dicens: Vos interfecistis populum Domini.
{16:42} Cumque oriretur seditio, et
tumultus incresceret,
{16:43} Moyses et Aaron fugerunt ad tabernaculum
fderis. Quod, postquam ingressi sunt, operuit nubes, et apparuit gloria
Domini.
{16:44} Dixitque Dominus ad Moysen:
{16:45} Recedite de medio
huius multitudinis, etiam nunc delebo eos. Cumque iacerent in terra,
{16:46}
dixit Moyses ad Aaron: Tolle thuribulum, et hausto igne de altari, mitte
incensum desuper, pergens cito ad populum ut roges pro eis: iam enim egressa est
ira a Domino, et plaga desævit.
{16:47} Quod cum fecisset Aaron, et
cucurrisset ad mediam multitudinem, quam iam vastabat incendium, obtulit
thymiama:
{16:48} et stans inter mortuos ac viventes, pro populo deprecatus
est, et plaga cessavit.
{16:49} Fuerunt autem qui percussi sunt,
quattuordecim millia hominum, et septingenti, absque his qui perierant in
seditione Core.
{16:50} Reversusque est Aaron ad Moysen ad ostium tabernaculi
fderis postquam quievit interitus.
Numeri 17
{17:1} Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens:
{17:2}
Loquere ad filios Israel, et accipe ab eis virgas singulas per cognationes suas,
a cunctis principibus tribuum, virgas duodecim, et uniuscuiusque nomen
superscribes virgæ suæ.
{17:3} nomen autem Aaron erit in tribu Levi, et una
virga cunctas seorsum familias continebit:
{17:4} ponesque eas in tabernaculo
fderis coram testimonio, ubi loquar ad te.
{17:5} quem ex his elegero,
germinabit virga eius: et cohibebo a me querimonias filiorum Israel, quibus
contra vos murmurant.
{17:6} Locutusque est Moyses ad filios Israel: et
dederunt ei omnes principes virgas per singulas tribus: fueruntque virgæ
duodecim absque virga Aaron.
{17:7} Quas cum posuisset Moyses coram Domino in
tabernaculo testimonii:
{17:8} sequenti die regressus invenit germinasse
virgam Aaron in domo Levi: et turgentibus gemmis eruperant flores, qui, foliis
dilatatis, in amygdalas deformati sunt.
{17:9} Protulit ergo Moyses omnes
virgas de conspectu Domini ad cunctos filios Israel: videruntque et receperunt
singuli virgas suas.
{17:10} Dixitque Dominus ad Moysen: Refer virgam Aaron
in tabernaculum testimonii, ut servetur ibi in signum rebellium filiorum Israel,
et quiescant querelæ eorum a me, ne moriantur.
{17:11} Fecitque Moyses sicut
præceperat Dominus.
{17:12} Dixerunt autem filii Israel ad Moysen: Ecce
consumpti sumus, omnes perivimus.
{17:13} quicumque accedit ad tabernaculum
Domini, moritur. num usque ad internecionem cuncti delendi sumus?
Numeri 18
{18:1} Dixitque Dominus ad Aaron: Tu, et filii tui, et domus
patris tui tecum portabitis iniquitatem Sanctuarii: et tu et filii tui simul
sustinebitis peccata sacerdotii vestri.
{18:2} sed et fratres tuos de tribu
Levi, et sceptrum patris tui sume tecum, præstoque sint, et ministrent tibi: tu
autem et filii tui ministrabitis in tabernaculo testimonii.
{18:3}
Excubabuntque Levitæ ad præcepta tua, et ad cuncta opera tabernaculi: ita
dumtaxat, ut ad vasa Sanctuarii et ad altare non accedant, ne et illi moriantur,
et vos pereatis simul.
{18:4} sint autem tecum, et excubent in custodiis
tabernaculi, et in omnibus cæremoniis eius. Alienigena non miscebitur
vobis.
{18:5} Excubate in custodia Sanctuarii, et in ministerio altaris: ne
oriatur indignatio super filios Israel.
{18:6} Ego dedi vobis fratres vestros
Levitas de medio filiorum Israel, et tradidi donum Domino, ut serviant in
ministeriis tabernaculi eius.
{18:7} Tu autem et filii tui custodite
sacerdotium vestrum: et omnia quæ ad cultum altaris pertinent, et intra velum
sunt, per sacerdotes administrabuntur. si quis externus accesserit,
occidetur.
{18:8} Locutusque est Dominus ad Aaron: Ecce dedi tibi custodiam
primitiarum mearum. Omnia quæ sanctificantur a filiis Israel, tradidi tibi et
filiis tuis pro officio sacerdotali legitima sempiterna.
{18:9} Hæc ergo
accipies de his, quæ sanctificantur et oblata sunt Domino. Omnis oblatio, et
sacrificium, et quidquid pro peccato atque delicto redditur mihi, et cedit in
Sancta sanctorum, tuum erit, et filiorum tuorum.
{18:10} In Sanctuario
comedes illud: mares tantum edent ex eo, quia consecratum est tibi.
{18:11}
Primitias autem, quas voverint et obtulerint filii Israel, tibi dedi, et filiis
tuis, ac filiabus tuis iure perpetuo. qui mundus est in domo tua, vescetur
eis.
{18:12} Omnem medullam olei, et vini, ac frumenti, quidquid offerunt
primitiarum Domino, tibi dedi.
{18:13} Universa frugum initia, quas gignit
humus, et Domino deportantur, cedent in usus tuos: qui mundus est in domo tua,
vescetur eis.
{18:14} Omne quod ex voto reddiderint filii Israel, tuum
erit.
{18:15} Quidquid primum erumpit e vulva cunctæ carnis, quam offerunt
Domino, sive ex hominibus, sive de pecoribus fuerit, tui iuris erit: ita
dumtaxat, ut pro hominis primogenito pretium accipias, et omne animal quod
immundum est, redimi facias,
{18:16} cuius redemptio erit post unum mensem,
siclis argenti quinque, pondere Sanctuarii. Siclus viginti obolos
habet.
{18:17} Primogenitum autem bovis et ovis et capræ non facies redimi,
quia sanctificata sunt Domino. sanguinem tantum eorum fundes super altare, et
adipes adolebis in suavissimum odorem Domino.
{18:18} Carnes vero in usum
tuum cedent, sicut pectusculum consecratum, et armus dexter, tua
erunt.
{18:19} Omnes primitias Sanctuarii, quas offerunt filii Israel Domino,
tibi dedi et filiis, ac filiabus tuis iure perpetuo. Pactum salis est
sempiternum coram Domino, tibi ac filiis tuis.
{18:20} Dixitque Dominus ad
Aaron: In terra eorum nihil possidebitis, nec habebitis partem inter eos: ego
pars et hereditas tua in medio filiorum Israel.
{18:21} Filiis autem Levi
dedi omnes decimas Israelis in possessionem pro ministerio quo serviunt mihi in
tabernaculo fderis:
{18:22} ut non accedant ultra filii Israel ad
tabernaculum, nec committant peccatum mortiferum,
{18:23} solis filiis Levi
mihi in tabernaculo servientibus, et portantibus peccata populi. legitimum
sempiternum erit in generationibus vestris. Nihil aliud possidebunt,
{18:24}
decimarum oblatione contenti, quas in usus eorum et necessaria
separavi.
{18:25} Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{18:26}
Præcipe Levitis, atque denuncia: Cum acceperitis a filiis Israel decimas, quas
dedi vobis, primitias earum offerte Domino, id est, decimam partem
decimæ,
{18:27} ut reputetur vobis in oblationem primitivorum, tam de areis
quam de torcularibus:
{18:28} et universis quorum accipitis primitias,
offerte Domino, et date Aaron sacerdoti.
{18:29} Omnia quæ offeretis ex
decimis, et in donaria Domini separabitis, optima et electa erunt.
{18:30}
Dicesque ad eos: Si præclara et meliora quæque obtuleritis ex decimis,
reputabitur vobis quasi de area et torculari dederitis primitias:
{18:31} et
comedetis eas in omnibus locis vestris, tam vos quam familiæ vestræ: quia
pretium est pro ministerio, quo servitis in tabernaculo testimonii.
{18:32}
Et non peccabitis super hoc, egregia vobis et pinguia reservantes ne polluatis
oblationes filiorum Israel, et moriamini.
Numeri 19
{19:1} Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron,
dicens:
{19:2} Ista est religio victimæ, quam constituit Dominus. Præcipe
filiis Israel, ut adducant ad te vaccam rufam ætatis integræ, in qua nulla sit
macula, nec portaverit iugum:
{19:3} tradetisque eam Eleazaro sacerdoti. qui
eductam extra castram, immolabit in conspectu omnium:
{19:4} et tingens
digitum in sanguine eius, asperget contra fores tabernaculi septem
vicibus,
{19:5} comburetque eam cunctis videntibus, tam pelle et carnibus
eius quam sanguine et fimo flammæ traditis.
{19:6} Lignum quoque cedrinum, et
hyssopum, coccumque bis tinctum sacerdos mittet in flammam, quæ vaccam
vorat.
{19:7} Et tunc demum, lotis vestibus et corpore suo, ingredietur in
castra, commaculatusque erit usque ad vesperum.
{19:8} Sed et ille, qui
combusserit eam, lavabit vestimenta sua, et corpus, et immundus erit usque ad
vesperum.
{19:9} Colliget autem vir mundus cineres vaccæ, et effundet eos
extra castra in loco purissimo, ut sint multitudini filiorum Israel in
custodiam, et in aquam aspersionis: quia pro peccato vacca combusta
est.
{19:10} Cumque laverit qui vaccæ portaverat cineres, vestimenta sua,
immundus erit usque ad vesperum. Habebunt hoc filii Israel et advenæ, qui
habitant inter eos, sanctum iure perpetuo.
{19:11} Qui tetigerit cadaver
hominis, et propter hoc septem diebus fuerit immundus:
{19:12} aspergetur ex
hac aqua die tertio et septimo, et sic mundabitur. Si die tertio aspersus non
fuerit, septimo non poterit emundari.
{19:13} Omnis qui tetigerit humanæ
animæ morticinum, et aspersus hac commistione non fuerit, polluet tabernaculum
Domini, et peribit ex Israel: quia aqua expiationis non est aspersus, immundus
erit, et manebit spurcitia eius super eum.
{19:14} Ista est lex hominis qui
moritur in tabernaculo: Omnes qui ingrediuntur tentorium illius, et universa
vasa quæ ibi sunt, polluta erunt septem diebus.
{19:15} Vas, quod non
habuerit operculum, nec ligaturam desuper, immundum erit.
{19:16} Si quis in
agro tetigerit cadaver occisi hominis, aut per se mortui, sive os illius, vel
sepulchrum, immundus erit septem diebus.
{19:17} Tollentque de cineribus
combustionis atque peccati, et mittent aquas vivas super eos in vas.
{19:18}
in quibus cum homo mundus tinxerit hyssopum, asperget ex eo omne tentorium, et
cunctam supellectilem, et homines huiuscemodi contagione pollutos:
{19:19}
atque hoc modo mundus lustrabit immundum tertio et septimo die. expiatusque die
septimo, lavabit et se et vestimenta sua, et immundus erit usque ad
vesperum.
{19:20} Si quis hoc ritu non fuerit expiatus, peribit anima illius
de medio Ecclesiæ: quia sanctuarium Domini polluit, et non est aqua lustrationis
aspersus.
{19:21} erit hoc præceptum legitimum sempiternum. Ipse quoque qui
aspergit aquas, lavabit vestimenta sua: Omnis qui tetigerit aquas expiationis,
immundus erit usque ad vesperum.
{19:22} Quidquid tetigerit immundus,
immundum faciet: et anima, quæ horum quippiam tetigerit, immunda erit usque ad
vesperum.
Numeri 20
{20:1} Veneruntque filii Israel, et omnis multitudo in desertum
Sin, mense primo: et mansit populus in Cades. Mortuaque est ibi Maria, et
sepulta in eodem loco.
{20:2} Cumque indigeret aqua populus, convenerunt
adversum Moysen et Aaron:
{20:3} et versi in seditionem, dixerunt: Utinam
periissemus inter fratres nostros coram Domino.
{20:4} Cur eduxistis
Ecclesiam Domini in solitudinem, ut et nos et nostra iumenta moriamur?
{20:5}
Quare nos fecistis ascendere de Ægypto, et adduxistis in locum istum pessimum,
qui seri non potest, qui nec ficum gignit, nec vineas, nec malogranata, insuper
et aquam non habet ad bibendum?
{20:6} Ingressusque Moyses et Aaron, dimissa
multitudine, tabernaculum fderis, corruerunt proni in terram, clamaveruntque ad
Dominum, atque dixerunt: Domine Deus audi clamorem huius populi, et aperi eis
thesaurum tuum fontem aquæ vivæ, ut satiati, cesset murmuratio eorum. Et
apparuit gloria Domini super eos.
{20:7} Locutusque est Dominus ad Moysen,
dicens:
{20:8} Tolle virgam, et congrega populum, tu et Aaron frater tuus, et
loquimini ad petram coram eis, et illa dabit aquas. Cumque eduxeris aquam de
petra, bibet omnis multitudo et iumenta eius.
{20:9} Tulit igitur Moyses
virgam, quæ erat in conspectu Domini, sicut præceperat ei,
{20:10} congregata
multitudine ante petram, dixitque eis: Audite rebelles et increduli: Num de
petra hac vobis aquam poterimus eiicere?
{20:11} Cumque elevasset Moyses
manum, percutiens virga bis silicem, egressæ sunt aquæ largissimæ, ita ut
populus biberet et iumenta.
{20:12} Dixitque Dominus ad Moysen et Aaron: Quia
non credidistis mihi, ut sanctificaretis me coram filiis Israel, non
introducetis hos populos in terram, quam dabo eis.
{20:13} Hæc est aqua
contradictionis, ubi iurgati sunt filii Israel contra Dominum, et sanctificatus
est in eis.
{20:14} Misit interea nuncios Moyses de Cades ad regem Edom, qui
dicerent: Hæc mandat frater tuus Israel: Nosti omnem laborem qui apprehendit
nos,
{20:15} quo modo descenderint patres nostri in Ægyptum, et habitaverimus
ibi multo tempore, afflixerintque nos Ægyptii, et patres nostros:
{20:16} et
quo modo clamaverimus ad Dominum, et exaudierit nos, miseritque angelum, qui
eduxerit nos de Ægypto. Ecce in urbe Cades, quæ est in extremis finibus tuis,
positi,
{20:17} obsecramus ut nobis transire liceat per terram tuam. Non
ibimus per agros, nec per vineas, non bibemus aquas de puteis tuis, sed
gradiemur via publica, nec ad dexteram nec ad sinistram declinantes, donec
transeamus terminos tuos.
{20:18} Cui respondit Edom: Non transibis per me,
alioquin armatus occurram tibi.
{20:19} Dixeruntque filii Israel: Per tritam
gradiemur viam: et si biberimus aquas tuas nos et pecora nostra, dabimus quod
iustum est: nulla erit in pretio difficultas, tantum velociter
transeamus.
{20:20} At ille respondit: Non transibis. Statimque egressus est
obvius, cum infinita multitudo, et manu forti,
{20:21} nec voluit acquiescere
deprecanti, ut concederet transitum per fines suos. quam ob rem divertit ab eo
Israel.
{20:22} Cumque castra movissent de Cades, venerunt in montem Hor, qui
est in finibus terræ Edom:
{20:23} ubi locutus est Dominus ad
Moysen:
{20:24} Pergat, inquit, Aaron ad populos suos: non enim intrabit
Terram, quam dedi filiis Israel, eo quod incredulus fuerit ori meo, ad Aquas
contradictionis.
{20:25} Tolle Aaron et filium eius cum eo, et duces eos in
montem Hor.
{20:26} Cumque nudaveris patrem veste sua, indues ea Eleazarum
filium eius: Aaron colligetur, et morietur ibi.
{20:27} Fecit Moyses ut
præceperat Dominus: et ascenderunt in montem Hor coram omni
multitudine.
{20:28} Cumque Aaron spoliasset vestibus suis, induit eis
Eleazarum filium eius.
{20:29} Illo mortuo in montis supercilio, descendit
cum Eleazaro.
{20:30} Omnis autem multitudo videns occubuisse Aaron, flevit
super eo triginta diebus per cunctas familias suas.
Numeri 21
{21:1} Quod cum audisset Chananæus rex Arad, qui habitabat ad
meridiem, venisse scilicet Israel per exploratorum viam, pugnavit contra illum,
et victor existens, duxit ex eo prædam.
{21:2} At Israel voto se Domino
obligans, ait: Si tradideris populum istum in manu mea, delebo urbes
eius.
{21:3} Exaudivitque Dominus preces Israel, et tradidit Chananæum, quem
ille interfecit subversis urbibus eius: et vocavit nomen loci illius Horma, id
est, anathema.
{21:4} Profecti sunt autem et de monte Hor, per viam, quæ
ducit ad Mare rubrum, ut circumirent terram Edom. Et tædere cpit populum
itineris ac laboris:
{21:5} locutusque contra Deum et Moysen, ait: Cur
eduxisti nos de Ægypto, ut moreremur in solitudine? Deest panis, non sunt aquæ:
anima nostra iam nauseat super cibo isto levissimo.
{21:6} Quamobrem misit
Dominus in populum ignitos serpentes, ad quorum plagas et mortes
plurimorum,
{21:7} venerunt ad Moysen, atque dixerunt: Peccavimus, quia
locuti sumus contra Dominum et te: ora ut tollat a nobis serpentes. Oravitque
Moyses pro populo,
{21:8} et locutus est Dominus ad eum: Fac serpentem æneum,
et pone eum pro signo: qui percussus aspexerit eum, vivet.
{21:9} Fecit ergo
Moyses SERPENTEM ÆNEUM, et posuit eum pro signo: quem cum percussi aspicerent,
sanabantur.
{21:10} Profectique filii Israel castrametati sunt in
Oboth.
{21:11} Unde egressi fixere tentoria in Ieabarim, in solitudine, quæ
respicit Moab contra orientalem plagam.
{21:12} Et inde moventes, venerunt ad
Torrentem Zared.
{21:13} Quem relinquentes castrametati sunt contra Arnon,
quæ est in deserto, et prominet in finibus Amorrhæi. siquidem Arnon terminus est
Moab, dividens Moabitas et Amorrhæos.
{21:14} Unde dicitur in libro bellorum
Domini: Sicut fecit in Mari rubro, sic faciet in torrentibus Arnon.
{21:15}
Scopuli torrentium inclinati sunt, ut requiescerent in Ar, et recumberent in
finibus Moabitarum.
{21:16} Ex eo loco apparuit puteus, super quo locutus est
Dominus ad Moysen: Congrega populum, et dabo ei aquam.
{21:17} Tunc cecinit
Israel carmen istud: Ascendat puteus. Concinebant:
{21:18} Puteus, quem
foderunt principes, et paraverunt duces multitudinis in datore legis, et in
baculis suis. De solitudine, Matthana.
{21:19} De Matthana in Nahaliel: de
Nahaliel, in Bamoth.
{21:20} De Bamoth, vallis est in regione Moab, in
vertice Phasga, quod respicit contra desertum.
{21:21} Misit autem Israel
nuncios ad Sehon regem Amorrhæorum, dicens:
{21:22} Obsecro ut transire mihi
liceat per terram tuam: non declinabimus in agros et vineas, non bibemus aquas
ex puteis, via regia gradiemur, donec transeamus terminos tuos.
{21:23} Qui
concedere noluit ut transiret Israel per fines suos: quin potius exercitu
congregato, egressus est obviam in desertum, et venit in Iasa, pugnavitque
contra eum.
{21:24} A quo percussus est in ore gladii, et possessa est terra
eius ab Arnon usque Ieboc, et filios Ammon: quia forti præsidio tenebantur
termini Ammonitarum.
{21:25} Tulit ergo Israel omnes civitates eius, et
habitavit in urbibus Amorrhæi, in Hesebon scilicet, et viculis eius.
{21:26}
Urbs Hesebon fuit Sehon regis Amorrhæi, qui pugnavit contra regem Moab: et tulit
omnem terram, quæ ditionis illius fuerat, usque Arnon.
{21:27} Idcirco
dicitur in Proverbio: Venite in Hesebon, ædificetur, et construatur civitas
Sehon:
{21:28} Ignis egressus est de Hesebon, flamma de oppido Sehon, et
devoravit Ar Moabitarum, et habitatores excelsorum Arnon.
{21:29} Væ tibi
Moab, peristi popule Chamos. Dedit filios eius in fugam, et filias in
captivitatem regi Amorrhæorum Sehon.
{21:30} Iugum ipsorum disperiit ad
Hesebon usque Dibon, lassi pervenerunt in Nophe, et usque Medaba.
{21:31}
Habitavit itaque Israel in Terra Amorrhæi.
{21:32} Misitque Moyses qui
explorarent Iazer: cuius ceperunt viculos, et possederunt
habitatores.
{21:33} Verteruntque se, et ascenderunt per viam Basan, et
occurrit eis Og rex Basan cum omni populo suo, pugnaturus in Edrai.
{21:34}
Dixitque Dominus ad Moysen: Ne timeas eum, quia in manu tua tradidi illum, et
omnem populum, ac terram eius: faciesque illi sicut fecisti Sehon regi
Amorrhæorum habitatori Hesebon.
{21:35} Percusserunt igitur et hunc cum
filiis suis, universumque populum eius usque ad internecionem, et possederunt
terram illius.
Numeri 22
{22:1} Profectique castrametati sunt in campestribus Moab, ubi
trans Iordanem Iericho sita est.
{22:2} Videns autem Balac filius Sephor
omnia quæ fecerat Israel Amorrhæo,
{22:3} et quod pertimuissent eum Moabitæ,
et impetum eius ferre non possent,
{22:4} dixit ad maiores natu Madian: Ita
delebit hic populus omnes, qui in nostris finibus commorantur, quo modo solet
bos herbas usque ad radices carpere. Ipse erat eo tempore rex in Moab.
{22:5}
Misit ergo nuncios ad Balaam filium Beor ariolum, qui habitabat super flumen
terræ filiorum Ammon, ut vocarent eum, et dicerent: Ecce egressus est populus ex
Ægypto, qui operuit superficiem terræ, sedens contra me.
{22:6} Veni igitur,
et maledic populo huic, quia fortior me est: siquo modo possim percutere et
eiicere eum de terra mea. novi enim quod benedictus sit cui benedixeris, et
maledictus in quem maledicta congesseris.
{22:7} Perrexeruntque seniores
Moab, et maiores natu Madian, habentes divinationis pretium in manibus. Cumque
venissent ad Balaam, et narrassent ei omnia verba Balac:
{22:8} ille
respondit: Manete hic nocte, et respondebo quidquid mihi dixerit Dominus.
Manentibus illis apud Balaam, venit Deus, et ait ad eum:
{22:9} Quid sibi
volunt homines isti apud te?
{22:10} Respondit: Balac filius Sephor rex
Moabitarum misit ad me,
{22:11} dicens: Ecce populus qui egressus est de
Ægypto, operuit superficiem terræ: veni, et maledic ei, siquo modo possim
pugnans abigere eum.
{22:12} Dixitque Deus ad Balaam: Noli ire cum eis, neque
maledicas populo: quia benedictus est.
{22:13} Qui mane consurgens dixit ad
principes: Ite in terram vestram, quia prohibuit me Dominus venire
vobiscum.
{22:14} Reversi principes dixerunt ad Balac: Noluit Balaam venire
nobiscum.
{22:15} Rursum ille multo plures et nobiliores quam ante miserat,
misit.
{22:16} Qui cum venissent ad Balaam, dixerunt: Sic dicit Balac filius
Sephor: Ne cuncteris venire ad me:
{22:17} paratus sum honorare te, et
quidquid volueris dabo tibi: veni, et maledic populo isti.
{22:18} Respondit
Balaam: Si dederit mihi Balac plenam domum suam argenti et auri, non potero
immutare verbum Domini Dei mei, ut vel plus, vel minus loquar.
{22:19}
Obsecro ut hic maneatis etiam hac nocte, et scire queam quid mihi rursum
respondeat Dominus.
{22:20} Venit ergo Deus ad Balaam nocte, et ait ei: Si
vocare te venerunt homines isti, surge, et vade cum eis: ita dumtaxat, ut quod
tibi præcepero, facias.
{22:21} Surrexit Balaam mane, et strata asina sua
profectus est cum eis.
{22:22} Et iratus est Deus. Stetitque angelus Domini
in via contra Balaam, qui insidebat asinæ, et duos pueros habebat
secum.
{22:23} Cernens asina angelum stantem in via, evaginato gladio,
avertit se de itinere, et ibat per agrum. Quam cum verberaret Balaam, et vellet
ad semitam reducere,
{22:24} stetit angelus in angustiis duarum maceriarum,
quibus vineæ cingebantur.
{22:25} Quem videns asina, iunxit se parieti, et
attrivit sedentis pedem. At ille iterum verberabat eam:
{22:26} et
nihilominus angelus ad locum angustum transiens, ubi nec ad dexteram, nec ad
sinistram poterat deviare, obvius stetit.
{22:27} Cumque vidisset asina
stantem angelum, concidit sub pedibus sedentis. qui iratus, vehementius cædebat
fuste latera eius.
{22:28} Aperuitque Dominus os asinæ, et locuta est: Quid
feci tibi? cur percutis me? ecce iam tertio?
{22:29} Respondit Balaam: Quia
commeruisti, et illusisti mihi: utinam haberem gladium, ut te
percuterem.
{22:30} Dixit asina: Nonne animal tuum sum, cui semper sedere
consuevisti usque in præsentem diem? dic quid simile umquam fecerim tibi. At
ille ait: Numquam.
{22:31} Protinus aperuit Dominus oculos Balaam, et vidit
angelum stantem in via evaginato gladio, adoravitque eum pronus in
terram.
{22:32} Cui angelus: Cur, inquit, tertio verberas asinam tuam? Ego
veni ut adversarer tibi, quia perversa est via tua, mihique
contraria:
{22:33} et nisi asina declinasset de via, dans locum resistenti,
te occidissem, et illa viveret.
{22:34} Dixit Balaam: Peccavi, nesciens quod
tu stares contra me: et nunc si displicet tibi ut vadam, revertar.
{22:35}
Ait angelus: Vade cum istis, et cave ne aliud quam præcepero tibi loquaris. Ivit
igitur cum principibus.
{22:36} Quod cum audisset Balac, egressus est in
occursum eius in oppido Moabitarum, quod situm est in extremis finibus
Arnon.
{22:37} Dixitque ad Balaam: Misi nuncios ut vocarent te, cur non
statim venisti ad me? an quia mercedem adventui tuo reddere nequeo?
{22:38}
Cui ille respondit: Ecce adsum: numquid loqui potero aliud, nisi quod Deus
posuerit in ore meo?
{22:39} Perrexerunt ergo simul, et venerunt in urbem,
quæ in extremis regni eius finibus erat.
{22:40} Cumque occidisset Balac
boves et oves, misit ad Balaam, et principes qui cum eo erant,
munera.
{22:41} Mane autem facto duxit eum ad excelsa Baal, et intuitus est
extremam partem populi.
Numeri 23
{23:1} Dixitque Balaam ad Balac: Ædifica mihi hic septem aras, et
para totidem vitulos, eiusdemque numeri arietes.
{23:2} Cumque fecisset iuxta
sermonem Balaam, imposuerunt simul vitulum et arietem super aram.
{23:3}
Dixitque Balaam ad Balac: Sta paulisper iuxta holocaustum tuum, donec vadam, si
forte occurrat mihi Dominus, et quodcumque imperaverit, loquar tibi.
{23:4}
Cumque abiisset velociter, occurrit illi Deus. Locutusque ad eum Balaam: Septem,
inquit, aras erexi, et imposui vitulum et arietem desuper.
{23:5} Dominus
autem posuit verbum in ore eius, et ait: Revertere ad Balac, et hæc
loqueris.
{23:6} Reversus invenit stantem Balac iuxta holocaustum suum, et
omnes principes Moabitarum:
{23:7} assumptaque parabola sua, dixit: De Aram
adduxit me Balac rex Moabitarum, de montibus Orientis: Veni, inquit, et maledic
Iacob: propera, et detestare Israel.
{23:8} Quo modo maledicam, cui non
maledixit Deus? Qua ratione detester, quem Dominus non detestatur?
{23:9} De
summis silicibus videbo eum, et de collibus considerabo illum. Populus solus
habitabit, et inter gentes non reputabitur.
{23:10} Quis dinumerare possit
pulverem Iacob, et nosse numerum stirpis Israel? Moriatur anima mea morte
iustorum, et fiant novissima mea horum similia.
{23:11} Dixitque Balac ad
Balaam: Quid est hoc quod agis? Ut malediceres inimicis meis vocavi te: et tu
econtrario benedicis eis.
{23:12} Cui ille respondit: Num aliud possum loqui,
nisi quod iusserit Dominus?
{23:13} Dixit ergo Balac: Veni mecum in alterum
locum unde partem Israel videas, et totum videre non possis, inde maledicito
ei.
{23:14} Cumque duxisset eum in locum sublimem, super verticem montis
Phasga, ædificavit Balaam septem aras, et impositis supra vitulo atque
ariete,
{23:15} dixit ad Balac: Sta hic iuxta holocaustum tuum, donec ego
obvius pergam.
{23:16} Cui cum Dominus occurrisset, posuissetque verbum in
ore eius, ait: Revertere ad Balac, et hæc loqueris ei.
{23:17} Reversus
invenit eum stantem iuxta holocaustum suum, et principes Moabitarum cum eo. Ad
quem Balac: Quid, inquit, locutus est Dominus?
{23:18} At ille assumpta
parabola sua, ait: Sta Balac, et ausculta, audi fili Sephor:
{23:19} Non est
Deus quasi homo, ut mentiatur: nec ut filius hominis, ut mutetur. Dixit ergo, et
non faciet? locutus est, et non implebit?
{23:20} Ad benedicendum adductus
sum, benedictionem prohibere non valeo.
{23:21} Non est idolum in Iacob, nec
videtur simulacrum in Israel. Dominus Deus eius cum eo est, et clangor victoriæ
regis in illo.
{23:22} Deus eduxit illum de Ægypto, cuius fortitudo similis
est rhinocerotis.
{23:23} Non est augurium in Iacob, nec divinatio in Israel.
Temporibus suis dicetur Iacob et Israeli quid operatus sit Deus.
{23:24} Ecce
populus ut leæna consurget, et quasi leo erigetur: non accubabit donec devoret
prædam, et occisorum sanguinem bibat.
{23:25} Dixitque Balac ad Balaam: Nec
maledicas ei, nec benedicas.
{23:26} Et ille ait: Nonne dixi tibi quod
quidquid mihi Deus imperaret, hoc facerem?
{23:27} Et ait Balac ad eum: Veni,
et ducam te ad alium locum: si forte placeat Deo ut inde maledicas
eis.
{23:28} Cumque duxisset eum super verticem montis Phogor, qui respicit
solitudinem,
{23:29} dixit ei Balaam: Ædifica mihi hic septem aras, et para
totidem vitulos, eiusdemque numeri arietes.
{23:30} Fecit Balac ut Balaam
dixerat: imposuitque vitulos et arietes per singulas aras.
Numeri 24
{24:1} Cumque vidisset Balaam quod placeret Domino ut benediceret
Israeli, nequaquam abiit ut ante perrexerat, ut augurium quæreret: sed dirigens
contra desertum vultum suum,
{24:2} et elevans oculos, vidit Israel in
tentoriis commorantem per tribus suas: et irruente in se spiritu Dei,
{24:3}
assumpta parabola ait: Dixit Balaam filius Beor: dixit homo, cuius obturatus est
oculus:
{24:4} dixit auditor sermonum Dei, qui visionem Omnipotentis intuitus
est, qui cadit, et sic aperiuntur oculi eius:
{24:5} Quam pulchra tabernacula
tua Iacob, et tentoria tua Israel!
{24:6} ut valles nemorosæ, ut horti iuxta
fluvios irrigui, ut tabernacula quæ fixit Dominus, quasi cedri prope
aquas.
{24:7} Fluet aqua de situla eius, et semen illius erit in aquas
multas. Tolletur propter Agag, rex eius, et auferetur regnum illius.
{24:8}
Deus eduxit illum de Ægypto, cuius fortitudo similis est rhinocerotis.
Devorabunt gentes hostes illius, ossaque eorum confringent, et perforabunt
sagittis.
{24:9} Accubans dormivit ut leo, et quasi leæna, quam suscitare
nullus audebit. Qui benedixerit tibi, erit et ipse benedictus: qui maledixerit,
in maledictione reputabitur.
{24:10} Iratusque Balac contra Balaam, complosis
manibus ait: Ad maledicendum inimicis meis vocavi te, quibus econtrario tertio
benedixisti:
{24:11} revertere ad locum tuum. Decreveram quidem magnifice
honorare te, sed Dominus privavit te honore disposito.
{24:12} Respondit
Balaam ad Balac: Nonne nunciis tuis, quos misisti ad me, dixi:
{24:13} Si
dederit mihi Balac: plenam domum suam argenti et auri, non potero præterire
sermonem Domini Dei mei, ut vel boni quid, vel mali proferam ex corde meo: sed
quidquid Dominus dixerit, hoc loquar?
{24:14} Verumtamen pergens ad populum
meum, dabo consilium, quid populus tuus populo huic faciat extremo
tempore.
{24:15} Sumpta igitur parabola, rursum ait: Dixit Balaam filius
Beor: dixit homo, cuius obturatus est oculus:
{24:16} dixit auditor sermonum
Dei, qui novit doctrinam Altissimi, et visiones Omnipotentis videt, qui cadens
apertos habet oculos.
{24:17} Videbo eum, sed non modo: intuebor illum, sed
non prope. ORIETUR STELLA ex Iacob, et consurget virga de Israel: et percutiet
duces Moab, vastabitque omnes filios Seth.
{24:18} Et erit Idumæa possessio
eius: hereditas Seir cedet inimicis suis: Israel vero fortiter aget.
{24:19}
De Iacob erit qui dominetur. et perdat reliquias civitatis.
{24:20} Cumque
vidisset Amalec, assumens parabolam, ait: Principium Gentium Amalec, cuius
extrema perdentur.
{24:21} Vidit quoque Cinæum: et assumpta parabola, ait:
Robustum quidem est habitaculum tuum: sed si in petra posueris nidum
tuum,
{24:22} et fueris electus de stirpe Cin, quamdiu poteris permanere?
Assur enim capiet te.
{24:23} Assumptaque parabola iterum locutus est: Heu,
quis victurus est, quando ista faciet Deus?
{24:24} Venient in trieribus de
Italia, superabunt Assyrios, vastabuntque Hebræos, et ad extremum etiam ipsi
peribunt.
{24:25} Surrexitque Balaam, et reversus est in locum suum: Balac
quoque via, qua venerat, rediit.
Numeri 25
{25:1} Morabatur autem eo tempore Israel in Settim, et fornicatus
est populus cum filiabus Moab,
{25:2} quæ vocaverunt eos ad sacrificia sua.
At ille comederunt et adoraverunt deos earum.
{25:3} Initiatusque est Israel
Beelphegor: et iratus Dominus,
{25:4} ait ad Moysen: Tolle cunctos principes
populi, et suspende eos contra solem in patibulis: ut avertatur furor meus ab
Israel.
{25:5} Dixitque Moyses ad Iudices Israel: Occidat unusquisque
proximos suos, qui initiati sunt Beelphegor.
{25:6} Et ecce unus de filiis
Israel intravit coram fratribus suis ad scortum Madianitidem, vidente Moyse, et
omni turba filiorum Israel, qui flebant ante fores tabernaculi.
{25:7} Quod
cum vidisset Phinees filius Eleazari filii Aaron sacerdotis, surrexit de medio
multitudinis, et arrepto pugione,
{25:8} ingressus est post virum Israelitem
in lupanar, et perfodit ambos simul, virum scilicet et mulierem in locis
genitalibus. Cessavitque plaga a filiis Israel:
{25:9} et occisi sunt
vigintiquattuor millia hominum.
{25:10} Dixitque Dominus ad
Moysen:
{25:11} Phinees filius Eleazari filii Aaron sacerdotis avertit iram
meam a filiis Israel: quia zelo meo commotus est contra eos, ut non ipse delerem
filios Israel in zelo meo.
{25:12} idcirco loquere ad eum: Ecce do ei pacem
fderis mei,
{25:13} et erit tam ipsi quam semini eius pactum sacerdotii
sempiternum, quia zelatus est pro Deo suo, et expiavit scelus filiorum
Israel.
{25:14} Erat autem nomen viri Israelitæ, qui occisus est cum
Madianitide, Zambri filius Salu, dux de cognatione et tribu Simeonis.
{25:15}
Porro mulier Madianitis, quæ pariter interfecta est, vocabatur Cozbi filia Sur
principis nobilissimi Madianitarum.
{25:16} Locutusque est Dominus ad Moysen,
dicens:
{25:17} Hostes vos sentiant Madianitæ, et percutite eos:
{25:18}
quia et ipsi hostiliter egerunt contra vos, et decepere insidiis per idolum
Phogor, et Cozbi filiam ducis Madian sororem suam, quæ percussa est in die plagæ
pro sacrilegio Phogor.
Numeri 26
{26:1} Postquam noxiorum sanguis effusus est, dixit Dominus ad
Moysen et Eleazarum filium Aaron sacerdotem:
{26:2} Numerate omnem summam
filiorum Israel a viginti annis et supra, per domos et cognationes suas,
cunctos, qui possunt ad bella procedere.
{26:3} Locuti sunt itaque Moyses et
Eleazar sacerdos, in campestribus Moab super Iordanem contra Iericho, ad eos,
qui erant
{26:4} a viginti annis et supra, sicut Dominus imperaverat, quorum
iste est numerus:
{26:5} Ruben primogenitus Israel. huius filius, Henoch, a
quo familia Henochitarum: et Phallu, a quo familia Phalluitarum:
{26:6} et
Hesron, a quo familia Hesronitarum: et Charmi, a quo familia
Charmitarum.
{26:7} hæ sunt familiæ de stirpe Ruben: quarum numerus inventus
est quadraginta tria millia, et septingenti triginta.
{26:8} Filius Phallu,
Eliab.
{26:9} huius filii, Namuel et Dathan et Abiron. isti sunt Dathan et
Abiron principes populi, qui surrexerunt contra Moysen et Aaron in seditione
Core, quando adversus Dominum rebellaverunt:
{26:10} et aperiens terra os
suum devoravit Core, morientibus plurimis, quando combussit ignis ducentos
quinquaginta viros. Et factum est grande miraculum,
{26:11} ut, Core
pereunte, filii illius non perirent.
{26:12} Filii Simeon per cognationes
suas: Namuel, ab hoc familia Namuelitarum: Iamin, ab hoc familia Iaminitarum:
Iachin, ab hoc familia Iachinitarum:
{26:13} Zare, ab hoc familia Zareitarum:
Saul, ab hoc familia Saulitarum.
{26:14} hæ sunt familiæ de stirpe Simeon,
quarum omnis numerus fuit viginti duo millia ducenti.
{26:15} Filii Gad per
cognationes suas: Sephon, ab hoc familia Sephonitarum: Aggi, ab hoc familia
Aggitarum: Suni, ab hoc familia Sunitarum:
{26:16} Ozni, ab hoc familia
Oznitarum: Her, ab hoc familia Heritarum:
{26:17} Arod, ab hoc familia
Aroditarum: Ariel, ab hoc familia Arielitarum.
{26:18} istæ sunt familiæ Gad,
quarum omnis numerus fuit quadraginta millia quingenti.
{26:19} Filii Iuda,
Her et Onan, qui ambo mortui sunt in Terra Chanaan.
{26:20} Fueruntque filii
Iuda, per cognationes suas: Sela, a quo familia Selaitarum: Phares, a quo
familia Pharesitarum: Zare, a quo familia Zareitarum.
{26:21} Porro filii
Phares: Hesron, a quo familia Hesronitarum: et Hamul, a quo familia
Hamulitarum.
{26:22} Istæ sunt familiæ Iuda, quarum omnis numerus fuit
septuaginta sex millia quingenti.
{26:23} Filii Issachar, per cognationes
suas: Thola, a quo familia Tholaitarum: Phua, a quo familia
Phuaitarum:
{26:24} Iasub, a quo familia Iasubitarum: Semran, a quo familia
Semranitarum.
{26:25} hæ sunt cognationes Issachar, quarum numerus fuit
sexaginta quattuor millia trecenti.
{26:26} Filii Zabulon per cognationes
suas: Sared, a quo familia Sareditarum: Elon, a quo familia Elonitarum: Ialel, a
quo familia Ialelitarum.
{26:27} hæ sunt cognationes Zabulon, quarum numerus
fuit sexaginta millia quingenti.
{26:28} Filii Ioseph per cognationes suas,
Manasse et Ephraim.
{26:29} De Manasse ortus est Machir, a quo familia
Machiritarum. Machir genuit Galaad, a quo familia Galaaditarum.
{26:30}
Galaad habuit filios: Iezer, a quo familia Iezeritarum: et Helec, a quo familia
Helecitarum:
{26:31} et Asriel, a quo familia Asrielitarum: et Sechem, a quo
familia Sechemitarum:
{26:32} et Semida, a quo familia Semidaitarum: et
Hepher, a quo familia Hepheritarum.
{26:33} Fuit autem Hepher pater Salphaad,
qui filios non habebat, sed tantum filias, quarum ista sunt nomina: Maala, et
Noa, et Hegla, et Melcha, et Thersa.
{26:34} hæ sunt familiæ Manasse, et
numerus earum, quinquaginta duo millia septingenti.
{26:35} Filii autem
Ephraim per cognationes suas fuerunt hi: Suthala, a quo familia Suthalaitarum:
Becher, a quo familia Becheritarum: Thehen, a quo familia
Thehenitarum.
{26:36} porro filius Suthala fuit Heran, a quo familia
Heranitarum.
{26:37} hæ sunt cognationes filiorum Ephraim, quarum numerus
fuit triginta duo millia quingenti.
{26:38} Isti sunt filii Ioseph per
familias suas. Filii Beniamin in cognationibus suis: Bela, a quo familia
Belaitarum: Asbel, a quo familia Asbelitarum: Ahiram, a quo familia
Ahiramitarum:
{26:39} Supham, a quo familia Suphamitarum: Hupham, a quo
familia Huphamitarum.
{26:40} Filii Bela: Hered, et Noeman. De Hered, familia
Hereditarum: de Noeman, familia Noemanitarum.
{26:41} hi sunt filii Beniamin
per cognationes suas, quorum numerus fuit quadragintaquinque millia
sexcenti.
{26:42} Filii Dan per cognationes suas: Suham, a quo familia
Suhamitarum. hæ sunt cognationes Dan per familias suas.
{26:43} omnes fuere
Suhamitæ, quorum numerus erat sexaginta quattuor millia quadringenti.
{26:44}
Filii Aser per cognationes suas: Iemna, a quo familia Iemnaitarum: Iessui, a quo
familia Iessuitarum: Brie, a quo familia Brieitarum.
{26:45} Filii Brie:
Heber, a quo familia Heberitarum: et Melchiel, a quo familia
Melchielitarum.
{26:46} Nomen autem filiæ Aser, fuit Sara.
{26:47} hæ
cognationes filiorum Aser, et numerus eorum quinquaginta tria millia
quadringenti.
{26:48} Filii Nephthali per cognationes suas: Iesiel, a quo
familia Iesielitarum: Guni, a quo familia Gunitarum:
{26:49} Ieser, a quo
familia Ieseritarum: Sellem, a quo familia Sellemitarum.
{26:50} hæ sunt
cognationes filiorum Nephthali per familias suas: quorum numerus quadraginta
quinque millia quadringenti.
{26:51} Ista est summa filiorum Israel, qui
recensiti sunt, sexcenta millia, et mille septingenti triginta.
{26:52}
Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{26:53} Istis dividetur terra iuxta
numerum vocabulorum in possessiones suas.
{26:54} Pluribus maiorem partem
dabis, et paucioribus minorem: singulis, sicut nunc recensiti sunt, tradetur
possessio:
{26:55} ita dumtaxat ut sors Terram tribubus dividat et
familiis.
{26:56} Quidquid sorte contigerit, hoc vel plures accipiant, vel
pauciores.
{26:57} Hic quoque est numerus filiorum Levi per familias suas:
Gerson, a quo familia Gersonitarum: Caath, a quo famiia Caathitarum: Merari, a
quo familia Meraritarum.
{26:58} hæ sunt familiæ Levi: Familia Lobni, familia
Hebroni, familia Moholi, familia Musi, familia Core. At vero Caath genuit
Amram:
{26:59} qui habuit uxorem Iochabed filiam Levi, quæ nata est ei in
Ægypto. hæc genuit Amram viro suo filios, Aaron et Moysen, et Mariam sororem
eorum:
{26:60} De Aaron orti sunt Nadab et Abiu, et Eleazar et
Ithamar:
{26:61} quorum Nadab et Abiu mortui sunt, cum obtulissent ignem
alienum coram Domino.
{26:62} Fueruntque omnes, qui numerati sunt, viginti
tria millia generis masculini ab uno mense et supra: quia non sunt recensiti
inter filios Israel, nec eis cum ceteris data possessio est.
{26:63} Hic est
numerus filiorum Israel, qui descripti sunt a Moyse et Eleazaro sacerdote, in
campestribus Moab supra Iordanem contra Iericho.
{26:64} inter quos nullus
fuit eorum, qui ante numerati sunt a Moyse et Aaron in deserto Sinai:
{26:65}
Prædixerat enim Dominus quod omnes morerentur in solitudine. Nullusque remansit
ex eis, nisi Caleb filius Iephone, et Iosue filius Nun.
Numeri 27
{27:1} Accesserunt autem filiæ Salphaad, filii Hepher, filii
Galaad, filii Machir, filii Manasse, qui fuit filius Ioseph: quarum sunt nomina,
Maala, et Noa, et Hegla, et Melcha, et Thersa.
{27:2} Steteruntque coram
Moyse et Eleazaro sacerdote, et cunctis principibus populi ad ostium tabernaculi
fderis, atque dixerunt:
{27:3} Pater noster mortuus est in deserto, nec fuit
in seditione, quæ concitata est contra Dominum sub Core, sed in peccato suo
mortuus est: hic non habuit mares filios. Cur tollitur nomen illius de familia
sua, quia non habuit filium? Date nobis possessionem inter cognatos patris
nostri.
{27:4} Retulitque Moyses causam earum ad iudicium Domini.
{27:5}
Qui dixit ad eum:
{27:6} Iustam rem postulant filiæ Salphaad: da eis
possessionem inter cognatos patris sui, et ei in hereditatem
succedant.
{27:7} Ad filios autem Israel loqueris hæc:
{27:8} Homo cum
mortuus fuerit absque filio, ad filiam eius transibit hereditas.
{27:9} si
filiam non habuerit, habebit successores fratres suos.
{27:10} quod si et
fratres non fuerint, dabitis hereditatem fratribus patris eius.
{27:11} sin
autem nec patruos habuerit, dabitur hereditas his, qui ei proximi sunt. eritque
hoc filiis Israel sanctum lege perpetua, sicut præcepit Dominus
Moysi.
{27:12} Dixit quoque Dominus ad Moysen: Ascende in montem istum
Abarim, et contemplare inde Terram, quam daturus sum filiis Israel.
{27:13}
cumque videris eam, ibis et tu ad populum tuum, sicut ivit frater tuus
Aaron:
{27:14} quia offendistis me in deserto Sin in contradictione
multitudinis, nec sanctificare me voluistis coram ea super aquas. hæ sunt aquæ
contradictionis in Cades deserti Sin.
{27:15} Cui respondit
Moyses:
{27:16} Provideat Dominus Deus spirituum omnis carnis, hominem, qui
sit super multitudinem hanc:
{27:17} et possit exire et intrare ante eos, et
educere eos vel introducere: ne sit populus Domini sicut oves absque
pastore.
{27:18} Dixitque Dominus ad eum: Tolle Iosue filium Nun virum in quo
est Spiritus, et pone manum tuam super eum.
{27:19} Qui stabit coram Eleazaro
sacerdote et omni multitudine:
{27:20} et dabis ei præcepta cunctis
videntibus, et partem gloriæ tuæ, ut audiat eum omnis synagoga filiorum
Israel.
{27:21} Pro hoc, siquid agendum erit, Eleazar sacerdos consulet
Dominum. Ad verbum eius egredietur et ingredietur ipse, et omnes filii Israel
cum eo, et cetera multitudo.
{27:22} Fecit Moyses ut præceperat Dominus.
Cumque tulisset Iosue, statuit eum coram Eleazaro sacerdote et omni frequentia
populi.
{27:23} Et impositis capiti eius manibus, cuncta replicavit quæ
mandaverat Dominus.
Numeri 28
{28:1} Dixit quoque Dominus ad Moysen:
{28:2} Præcipe filiis
Israel, et dices ad eos: Oblationem meam et panes, et incensum odoris suavissimi
offerte per tempora sua.
{28:3} Hæc sunt sacrificia quæ offerre debetis:
Agnos anniculos immaculatos duos quotidie in holocaustum sempiternum:
{28:4}
unum offeretis mane, et alterum ad vesperum:
{28:5} decimam partem ephi
similæ, quæ conspersa sit oleo purissimo, et habeat quartam partem
hin.
{28:6} holocaustum iuge est quod obtulistis in monte Sinai in odorem
suavissimum incensi Domini.
{28:7} et libabitis vini quartam partem hin per
agnos singulos in Sanctuario Domini.
{28:8} Alterumque agnum similiter
offeretis ad vesperam iuxta omnem ritum sacrificii matutini, et libamentorum
eius, oblationem suavissimi odoris Domino.
{28:9} Die autem sabbati offeretis
duos agnos anniculos immaculatos, et duas decimas similæ oleo conspersæ in
sacrificio, et liba
{28:10} quæ rite funduntur per singula sabbata in
holocaustum sempiternum.
{28:11} In calendis autem offeretis holocaustum
Domino, vitulos de armento duos, arietem unum, agnos anniculos septem
immaculatos,
{28:12} et tres decimas similæ oleo conspersæ in sacrificio per
singulos vitulos: et duas decimas similæ oleo conspersæ per singulos
arietes:
{28:13} et decimam decimæ similæ ex oleo in sacrificio per agnos
singulos. holocaustum suavissimi odoris atque incensi est Domino.
{28:14}
Libamenta autem vini, quæ per singulas fundenda sunt victimas, ista erunt: media
pars hin per singulos vitulos, tertia per arietem, quarta per agnum. hoc erit
holocaustum per omnes menses, qui sibi anno vertente succedunt.
{28:15}
Hircus quoque offeretur Domino pro peccatis in holocaustum sempiternum cum
libamentis suis.
{28:16} Mense autem primo, quartadecima die mensis Phase
Domini erit,
{28:17} et quintadecima die solemnitas: septem diebus vescentur
azymis.
{28:18} Quarum dies prima venerabilis et sancta erit: omne opus
servile non facietis in ea.
{28:19} Offeretisque incensum holocaustum Domino,
vitulos de armento duos, arietem unum, agnos anniculos immaculatos
septem:
{28:20} et sacrificia singulorum ex simila quæ conspersa sit oleo,
tres decimas per singulos vitulos, et duas decimas per arietem,
{28:21} et
decimam decimæ per agnos singulos, id est, per septem agnos.
{28:22} Et
hircum pro peccato unum, ut expietur pro vobis,
{28:23} præter holocaustum
matutinum quod semper offeretis.
{28:24} Ita facietis per singulos dies
septem dierum in fomitem ignis, et in odorem suavissimum Domino, qui surget de
holocausto, et de libationibus singulorum.
{28:25} Dies quoque septimus
celeberrimus et sanctus erit vobis: omne opus servile non facietis in
eo.
{28:26} Dies etiam primitivorum quando offeretis novas fruges Domino,
expletis hebdomadibus, venerabilis et sancta erit: omne opus servile non
facietis in ea.
{28:27} Offeretisque holocaustum in odorem suavissimum
Domino, vitulos de armento duos, arietem unum, et agnos anniculos immaculatos
septem:
{28:28} atque in sacrificiis eorum similæ oleo conspersæ tres decimas
per singulos vitulos, per arietes duas,
{28:29} per agnos decimam decimæ, qui
simul sunt agni septem. hircum quoque
{28:30} qui mactatur pro expiatione:
præter holocaustum sempiternum et liba eius.
{28:31} Immaculata offeretis
omnia cum libationibus suis.
Numeri 29
{29:1} Mensis etiam septimi prima dies venerabilis et sancta erit
vobis. omne opus servile non facietis in ea, quia dies clangoris est et
tubarum.
{29:2} Offeretisque holocaustum in odorem suavissimum Domino,
vitulum de armento unum, arietem unum, et agnos anniculos immaculatos
septem:
{29:3} et in sacrificiis eorum similæ oleo conspersæ tres decimas per
singulos vitulos, duas decimas per arietem,
{29:4} unam decimam per agnum,
qui simul sunt agni septem:
{29:5} et hircum pro peccato, qui offertur in
expiationem populi,
{29:6} præter holocaustum calendarum cum sacrificiis
suis, et holocaustum sempiternum cum libationibus solitis. eisdem ceremoniis
offeretis in odorem suavissimum incensum Domino.
{29:7} Decima quoque dies
mensis huius septimi erit vobis sancta atque venerabilis, et affligetis animas
vestras: omne opus servile non facietis in ea.
{29:8} Offeretisque
holocaustum Domino in odorem suavissimum, vitulum de armento unum, arietem unum,
agnos anniculos immaculatos septem:
{29:9} et in sacrificiis eorum similæ
oleo conspersæ tres decimas per singulos vitulos, duas decimas per
arietem,
{29:10} decimam decimæ per agnos singulos, qui sunt simul agni
septem:
{29:11} et hircum pro peccato, absque his quæ offerri pro delicto
solent in expiationem, et holocaustum sempiternum, cum sacrificio et libaminibus
eorum.
{29:12} Quintadecima vero die mensis septimi, quæ vobis sancta erit
atque venerabilis, omne opus servile non facietis in ea, sed celebrabitis
sollemnitatem Domino septem diebus.
{29:13} offeretisque holocaustum in
odorem suavissimum Domino, vitulos de armento tredecim, arietes duos, agnos
anniculos immaculatos quattuordecim:
{29:14} et in libamentis eorum similæ
oleo conspersæ tres decimas per vitulos singulos, qui sunt simul vituli
tredecim: et duas decimas arieti uno, id est, simul arietibus duobus,
{29:15}
et decimam decimæ agnis singulis, qui sunt simul agni quattuordecim:
{29:16}
et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, et sacrificio, et libamine
eius.
{29:17} In die altero offeretis vitulos de armento duodecim, arietes
duos, agnos anniculos immaculatos quattuordecim:
{29:18} sacrificiaque et
libamina singulorum per vitulos et arietes et agnos rite
celebrabitis:
{29:19} et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno,
sacrificioque et libamine eius.
{29:20} Die tertio offeretis vitulos undecim,
arietes duos, agnos anniculos immaculatos quattuordecim:
{29:21}
sacrificiaque et libamina singulorum per vitulos et arietes et agnos rite
celebrabitis:
{29:22} et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno,
sacrificioque et libamine eius.
{29:23} Die quarto offeretis vitulos decem,
arietes duos, agnos anniculos immaculatos quattuordecim:
{29:24}
sacrificiaque et libamina singulorum per vitulos et arietes et agnos rite
celebrabitis:
{29:25} et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno,
sacrificioque eius et libamine.
{29:26} Die quinto offeretis vitulos novem,
arietes duos, agnos anniculos immaculatos quattuordecim:
{29:27}
sacrificiaque et libamina singulorum per vitulos et arietes et agnos rite
celebrabitis:
{29:28} et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno,
sacrificioque eius et libamine.
{29:29} Die sexto offeretis vitulos octo,
arietes duos, agnos anniculos immaculatos quattuordecim:
{29:30}
sacrificiaque et libamina singulorum per vitulos et arietes et agnos rite
celebrabitis:
{29:31} et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno,
sacrificioque eius et libamine.
{29:32} Die septimo offeretis vitulos septem,
et arietes duos, agnos anniculos immaculatos quattuordecim:
{29:33}
sacrificiaque et libamina singulorum per vitulos et arietes et agnos rite
celebrabitis:
{29:34} et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno,
sacrificioque eius et libamine.
{29:35} Die octavo, qui est celeberrimus,
omne opus servile non facietis,
{29:36} offerentes holocaustum in odorem
suavissimum Domino, vitulum unum, arietem unum, agnos anniculos immaculatos
septem:
{29:37} sacrificiaque et libamina singulorum per vitulos et arietes
et agnos rite celebrabitis:
{29:38} et hircum pro peccato, absque holocausto
sempiterno, sacrificioque eius et libamine.
{29:39} Hæc offeretis Domino in
sollemnitatibus vestris: præter vota et oblationes spontaneas in holocausto, in
sacrificio, in libamine, et in hostiis pacificis.
Numeri 30
{30:1} Narravitque Moyses filiis Israel omnia quæ ei Dominus
imperarat:
{30:2} et locutus est ad principes tribuum filiorum Israel: Iste
est sermo quem præcepit Dominus:
{30:3} Si quis virorum votum Domino voverit,
aut se constrinxerit iuramento: non faciet irritum verbum suum, sed omne quod
promisit, implebit.
{30:4} Mulier si quippiam voverit, et se constrinxerit
iuramento, quæ est in domo patris sui, et in ætate adhuc puellari: si cognoverit
pater votum quod pollicita est, et iuramentum quo obligavit animam suam, et
tacuerit, voti rea erit:
{30:5} quidquid pollicita est et iuravit, opere
complebit.
{30:6} sin autem statim ut audierit, contradixerit pater: et vota
et iuramenta eius irrita erunt, nec obnoxia tenebitur sponsioni, eo quod
contradixerit pater.
{30:7} Si maritum habuerit, et voverit aliquid, et semel
de ore eius verbum egrediens animam eius obligaverit iuramento:
{30:8} quo
die audierit vir, et non contradixerit, voti rea erit, reddetque quodcumque
promiserat.
{30:9} sin autem audiens statim contradixerit, et irritas fecerit
pollicitationes eius, verbaque quibus obstrinxerat animam suam: propitius erit
ei Dominus.
{30:10} Vidua et repudiata quidquid voverint, reddent.
{30:11}
Uxor in domo viri cum se voto constrinxerit et iuramento,
{30:12} si audierit
vir, et tacuerit, nec contradixerit sponsioni, reddet quodcumque
promiserat.
{30:13} sin autem extemplo contradixerit, non tenebitur
promissionis rea: quia maritus contradixit, et Dominus ei propitius
erit.
{30:14} Si voverit, et iuramento se constrinxerit, ut per ieiunium, vel
ceterarum rerum abstinentiam affligat animam suam, in arbitrio viri erit ut
faciat, sive non faciat.
{30:15} quod si audiens vir tacuerit, et in alteram
diem distulerit sententiam: quidquid voverat atque promiserat, reddet: quia
statim ut audivit, tacuit.
{30:16} sin autem contradixerit postquam rescivit,
portabit ipse iniquitatem eius.
{30:17} Istæ sunt leges, quas constituit
Dominus Moysi inter virum et uxorem, inter patrem et filiam, quæ in puellari
adhuc ætate est, vel quæ manet in parentis domo.
Numeri 31
{31:1} Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{31:2}
Ulciscere prius filios Israel de Madianitis, et sic colligeris ad populum
tuum.
{31:3} Statimque Moyses, Armate, inquit, ex vobis viros ad pugnam, qui
possint ultionem Domini expetere de Madianitis.
{31:4} mille viri de singulis
tribubus eligantur ex Israel qui mittantur ad bellum.
{31:5} Dederuntque
millenos de singulis tribubus, id est, duodecim millia expeditorum ad
pugnam:
{31:6} quos misit Moyses cum Phinees filio Eleazari sacerdotis, vasa
quoque sancta, et tubas ad clangendum tradidit ei.
{31:7} Cumque pugnassent
contra Madianitas atque vicissent, omnes mares occiderunt,
{31:8} et reges
eorum Evi, et Recem, et Sur, et Hur, et Rebe, quinque principes gentis: Balaam
quoque filium Beor interfecerunt gladio.
{31:9} Ceperuntque mulieres eorum,
et parvulos, omniaque pecora, et cunctam supellectilem: quidquid habere
potuerant depopulati sunt:
{31:10} tam urbes quam viculos et castella flamma
consumpsit.
{31:11} Et tulerunt prædam, et universa quæ ceperant tam ex
hominibus quam ex iumentis,
{31:12} et adduxerunt ad Moysen, et Eleazarum
sacerdotem, et ad omnem multitudinem filiorum Israel. reliqua autem utensilia
portaverunt ad castra in campestribus Moab iuxta Iordanem contra
Iericho.
{31:13} Egressi sunt autem Moyses, et Eleazar sacerdos, et omnes
principes synagogæ in occursum eorum extra castra.
{31:14} Iratusque Moyses
principibus exercitus, tribunis, et centurionibus qui venerant de
bello,
{31:15} ait: Cur feminas reservastis?
{31:16} Nonne istæ sunt, quæ
deceperunt filios Israel ad suggestionem Balaam, et prævaricari vos fecerunt in
Domino super peccato Phogor, unde et percussus est populus?
{31:17} Ergo
cunctos interficite quidquid est generis masculinis, etiam in parvulis: et
mulieres, quæ noverunt viros in coitu, iugulate:
{31:18} puellas autem et
omnes feminas virgines reservate vobis:
{31:19} et manete extra castra septem
diebus. Qui occiderit hominem, vel occisum tetigerit, lustrabitur die tertio et
septimo.
{31:20} Et de omni præda, sive vestimentum fuerit, sive vas, et
aliquid in utensilia præparatum, de caprarum pellibus, et pilis, et ligno
expiabitur.
{31:21} Eleazar quoque sacerdos ad viros exercitus, qui
pugnaverunt, sic locutus est: Hoc est præceptum legis, quod mandavit Dominus
Moysi:
{31:22} Aurum, et argentum, et æs, et ferrum, et plumbum, et
stannum,
{31:23} et omne, quod potest transire per flammas, igne purgabitur.
quidquid autem ignem non potest sustinere, aqua expiationis
sanctificabitur:
{31:24} et lavabitis vestimenta vestra die septimo, et
purificati postea castra intrabitis.
{31:25} Dixit quoque Dominus ad
Moysen:
{31:26} Tollite summam eorum, quæ capta sunt ab homine usque ad
pecus, tu et Eleazar sacerdos et principes vulgi:
{31:27} dividesque ex æquo
prædam inter eos, qui pugnaverunt egressique sunt ad bellum, et inter omnem
reliquam multitudinem.
{31:28} et separabis partem Domino ab his, qui
pugnaverunt et fuerunt in bello, unam animam de quingentis tam ex hominibus quam
ex bobus et asinis et ovibus,
{31:29} et dabis eam Eleazaro sacerdoti, quia
primitiæ Domini sunt.
{31:30} Ex media quoque parte filiorum Israel accipies
quinquagesimum caput hominum, et boum, et asinorum, et ovium, cunctorum
animantium, et dabis ea Levitis, qui excubant in custodiis tabernaculi
Domini.
{31:31} Feceruntque Moyses, et Eleazar, sicut præceperat
Dominus.
{31:32} Fuit autem præda, quam exercitus ceperat, ovium sexcenta
septuaginta quinque millia,
{31:33} boum septuaginta duo millia,
{31:34}
asinorum sexaginta millia et mille:
{31:35} animæ hominum sexus feminei, quæ
non cognoverant viros, triginta duo millia.
{31:36} Dataque est media pars
his, qui in prælio fuerant, ovium trecenta triginta septem millia
quingentæ:
{31:37} e quibus in partem Domini supputatæ sunt oves sexcentæ
septuaginta quinque.
{31:38} Et de bobus triginta sex millibus, boves
septuaginta et duo:
{31:39} de asinis triginta millibus quingentis, asini
sexaginta unus:
{31:40} de animabus hominum sedecim millibus, cesserunt in
partem Domini triginta duæ animæ.
{31:41} Tradiditque Moyses numerum
primitiarum Domini Eleazaro sacerdoti, sicut fuerat ei imperatum,
{31:42} ex
media parte filiorum Israel, quam separaverat his, qui in prælio
fuerant.
{31:43} De media vero parte, quæ contigerat reliquæ multitudini, id
est, de ovibus trecentis triginta septem millibus quingentis,
{31:44} et de
bobus triginta sex millibus,
{31:45} et de asinis triginta millibus
quingentis,
{31:46} et de hominibus sedecim millibus,
{31:47} tulit Moyses
quinquagesimum caput, et dedit Levitis, qui excubabant in tabernaculo Domini,
sicut præceperat Dominus.
{31:48} Cumque accessissent principes exercitus ad
Moysen, et tribuni, centurionesque dixerunt:
{31:49} Nos servi tui
recensuimus numerum pugnatorum, quos habuimus sub manu nostra: et ne unus quidem
defuit.
{31:50} Ob hanc causam offerimus in donariis Domini singuli quod in
præda auri potuimus invenire, periscelides et armillas, annulos et dextralia, ac
murænulas, ut depreceris pro nobis Dominum.
{31:51} Susceperuntque Moyses, et
Eleazar sacerdos omne aurum in diversis speciebus,
{31:52} pondo sedecim
millia, septingentos quinquaginta siclos a tribunis et centurionibus.
{31:53}
Unusquisque enim quod in præda rapuerat, suum erat.
{31:54} Et susceptum
intulerunt in tabernaculum testimonii, in monimentum filiorum Israel coram
Domino.
Numeri 32
{32:1} Filii autem Ruben et Gad habebant pecora multa, et erat
illis in iumentis infinita substantia. Cumque vidissent Iazer, et Galaad aptas
animalibus alendis terras,
{32:2} venerunt ad Moysen, et ad Elezarum
sacerdotem, et principes multitudinis, atque dixerunt:
{32:3} Ataroth, et
Dibon, et Iazer, et Nemra, Hesebon, et Eleale, et Saban, et Nebo, et
Beon,
{32:4} terra, quam percussit Dominus in conspectu filiorum Israel,
regio uberrima est ad pastum animalium: et nos servi tui habemus iumenta
plurima:
{32:5} precamurque si invenimus gratiam coram te, ut des nobis
famulis tuis eam in possessionem, nec facias nos transire Iordanem.
{32:6}
Quibus respondit Moyses: Numquid fratres vestri ibunt ad pugnam, et vos hic
sedebitis?
{32:7} Cur subvertitis mentes filiorum Israel, ne transire audeant
in locum, quem eis daturus est Dominus?
{32:8} nonne ita egerunt patres
vestri, quando misi de Cadesbarne ad explorandam Terram?
{32:9} Cumque
venissent usque ad Vallem botri, lustrata omni regione, subverterunt cor
filiorum Israel, ut non intrarent fines, quos eis Dominus dedit.
{32:10} Qui
iratus iuravit, dicens:
{32:11} Si videbunt homines isti, qui ascenderunt ex
Ægypto a viginti annis et supra, Terram, quam sub iuramento pollicitus sum
Abraham, Isaac, et Iacob: et noluerunt sequi me,
{32:12} præter Caleb filium
Iephone Cenezæum, et Iosue filium Nun: isti impleverunt voluntatem
meam.
{32:13} Iratusque Dominus adversum Israel, circumduxit eum per desertum
quadraginta annis, donec consumeretur universa generatio, quæ fecerat malum in
conspectu eius.
{32:14} Et ecce, inquit, vos surrexistis pro patribus
vestris, incrementa, et alumni hominum peccatorum, ut augeretis furorem Domini
contra Israel.
{32:15} Quod si nolueritis sequi eum, in solitudine populum
derelinquet, et vos causa eritis necis omnium.
{32:16} At illi prope
accedentes, dixerunt: Caulas ovium fabricabimus, et stabula iumentorum, parvulis
quoque nostris urbes munitas:
{32:17} nos autem ipsi armati et accincti
pergemus ad prælium ante filios Israel, donec introducamus eos ad loca sua.
Parvuli nostri, et quidquid habere possumus, erunt in urbibus muratis, propter
habitatorum insidias.
{32:18} Non revertemur in domos nostras, usque dum
possideant filii Israel hereditatem suam:
{32:19} nec quidquam quæremus trans
Iordanem, quia iam habemus nostram possessionem in orientali eius
plaga.
{32:20} Quibus Moyses ait: Si facitis quod promittitis, expediti
pergite coram Domino ad pugnam:
{32:21} et omnis vir bellator armatus
Iordanem transeat, donec subvertat Dominus inimicos suos,
{32:22} et
subiiciatur ei omnis Terra: tunc eritis inculpabiles apud Dominum et apud
Israel, et obtinebitis regiones, quas vultis coram Domino.
{32:23} Sin autem
quod dicitis, non feceritis, nulli dubium est quin peccetis in Deum: et scitote
quoniam peccatum vestrum apprehendet vos.
{32:24} Ædificate ergo urbes
parvulis vestris, et caulas, et stabula ovibus ac iumentis: et quod polliciti
estis implete.
{32:25} Dixeruntque filii Gad et Ruben ad Moysen: Servi tui
sumus, faciemus quod iubet dominus noster.
{32:26} Parvulos nostros, et
mulieres, et pecora, ac iumenta relinquemus in urbibus Galaad:
{32:27} nos
autem famuli tui omnes expediti pergemus ad bellum, sicut tu domine
loqueris.
{32:28} Præcepit ergo Moyses Eleazaro sacerdoti, et Iosue filio
Nun, et principibus familiarum per tribus Israel, et dixit ad eos:
{32:29} Si
transierint filii Gad, et filii Ruben vobiscum Iordanem omnes armati ad bellum
coram Domino, et vobis fuerit Terra subiecta: date eis Galaad in
possessionem.
{32:30} Sin autem noluerint transire armati vobiscum in Terram
Chanaan, inter vos habitandi accipiant loca.
{32:31} Responderuntque filii
Gad, et filii Ruben: Sicut locutus est Dominus servis suis, ita
faciemus:
{32:32} ipsi armati pergemus coram Domino in Terram Chanaan, et
possessionem iam suscepisse nos confitemur trans Iordanem.
{32:33} Dedit
itaque Moyses filiis Gad et Ruben, et dimidiæ tribui Manasse filii Ioseph regnum
Sehon regis Amorrhæi, et regnum Og regis Basan, et terram eorum cum urbibus suis
per circuitum.
{32:34} Igitur extruxerunt filii Gad, Dibon, et Ataroth, et
Aroer,
{32:35} et Etroth, et Sophan, et Iazer, et Iegbaa,
{32:36} et
Bethnemra, et Betharan, urbes munitas, et caulas pecoribus suis.
{32:37}
Filii vero Ruben ædificaverunt Hesebon, et Eleale, et Cariathaim,
{32:38} et
Nabo, et Baalmeon versis nominibus, Sabama quoque: imponentes vocabula urbibus,
quas extruxerunt.
{32:39} Porro filii Machir filii Manasse perrexerunt in
Galaad, et vastaverunt eam interfecto Amorrhæo habitatore eius.
{32:40} Dedit
ergo Moyses Terram Galaad Machir filio Manasse, qui habitavit in ea.
{32:41}
Iair autem filius Manasse abiit et occupavit vicos eius, quos appellavit Havoth
Iair, id est, Villas Iair.
{32:42} Nobe quoque perrexit, et apprehendit
Chanath cum viculis suis: vocavitque eam ex nomine suo Nobe.
Numeri 33
{33:1} Hæ sunt mansiones filiorum Israel, qui egressi sunt de
Ægypto per turmas suas in manu Moysi et Aaron,
{33:2} quas descripsit Moyses
iuxta castrorum loca, quæ Domini iussione mutabant.
{33:3} Profecti igitur de
Ramesse mense primo, quintadecima die mensis primi, altera die Phase filii
Israel in manu excelsa videntibus cunctis Ægyptiis,
{33:4} et sepelientibus
primogenitos, quos percusserat Dominus (nam et in diis eorum exercuerat
ultionem)
{33:5} castrametati sunt in Soccoth.
{33:6} Et de Soccoth
venerunt in Etham, quæ est in extremis finibus solitudinis.
{33:7} Inde
egressi venerunt contra Phihahiroth, quæ respicit Beelsephon, et castrametati
sunt ante Magdalum.
{33:8} Profectique de Phihahiroth, transierunt per medium
mare in solitudinem: et ambulantes tribus diebus per desertum Etham,
castrametati sunt in Mara.
{33:9} Profectique de Mara venerunt in Elim, ubi
erant duodecim fontes aquarum, et palmæ septuaginta: ibique castrametati
sunt.
{33:10} Sed et inde egressi, fixerunt tentoria super Mare rubrum.
Profectique de Mari rubro,
{33:11} castrametati sunt in deserto
Sin.
{33:12} Unde egressi, venerunt in Daphca.
{33:13} Profectique de
Daphca, castrametati sunt in Alus.
{33:14} Egressique de Alus, in Raphidim
fixere tentoria, ubi populo defuit aqua ad bibendum.
{33:15} Profectique de
Raphidim, castrametati sunt in deserto Sinai.
{33:16} Sed et de solitudine
Sinai egressi, venerunt ad sepulchra concupiscentiæ.
{33:17} Profectique de
sepulchris concupiscentiæ, castrametati sunt in Haseroth.
{33:18} Et de
Haseroth venerunt in Rethma.
{33:19} Profectique de Rethma, castrametati sunt
in Remmomphares.
{33:20} Unde egressi venerunt in Lebna.
{33:21} De Lebna
castrametati sunt in Ressa.
{33:22} Egressique de Ressa, venerunt in
Ceelatha.
{33:23} Unde profecti castrametati sunt in monte Sepher.
{33:24}
Egressi de monte Sepher, venerunt in Arada.
{33:25} Inde proficiscentes,
castrametati sunt in Maceloth.
{33:26} Profectique de Maceloth, venerunt in
Thahath.
{33:27} De Thahath castrametati sunt in Thare.
{33:28} Unde
egressi, fixere tentoria in Methca.
{33:29} Et de Methca castrametati sunt in
Hesmona.
{33:30} Profectique de Hesmona, venerunt in Moseroth.
{33:31} Et
de Moseroth castrametati sunt in Beneiaacan.
{33:32} Profectique de
Beneiaacan, venerunt in montem Gadgad.
{33:33} Unde profecti, castrametati
sunt in Ietebatha.
{33:34} Et de Ietebatha venerunt in Hebrona.
{33:35}
Egressique de Hebrona, castrametati sunt in Asiongaber.
{33:36} Inde
profecti, venerunt in desertum Sin, hæc est Cades.
{33:37} Egressique de
Cades, castrametati sunt in monte Hor, in extremis finibus Terræ
Edom.
{33:38} Ascenditque Aaron sacerdos in montem Hor iubente Domino: et ibi
mortuus est anno quadragesimo egressionis filiorum Israel ex Ægypto, mense
quinto, prima die mensis,
{33:39} cum esset annorum centum viginti
trium.
{33:40} Audivitque Chananæus rex Arad, qui habitabat ad meridiem, in
Terram Chanaan venisse filios Israel.
{33:41} Et profecti de monte Hor,
castrametati sunt in Salmona.
{33:42} Unde egressi, venerunt in
Phunon.
{33:43} Profectique de Phunon, castrametati sunt in Oboth.
{33:44}
Et de Oboth, venerunt in Iieabarim, quæ est in finibus Moabitarum.
{33:45}
Profectique de Iieabarim, fixere tentoria in Dibongad.
{33:46} Unde egressi,
castrametati sunt in Helmondeblathaim.
{33:47} Egressique de
Helmondeblathaim, venerunt ad montes Abarim contra Nabo.
{33:48} Profectique
de montibus Abarim, transierunt ad campestria Moab, supra Iordanem contra
Iericho.
{33:49} Ibique castrametati sunt de Bethsimoth usque ad Abelsatim in
planioribus locis Moabitarum,
{33:50} ubi locutus est Dominus ad
Moysen:
{33:51} Præcipe filiis Israel, et dic ad eos: Quando transieritis
Iordanem, intrantes Terram Chanaan,
{33:52} disperdite cunctos habitatores
Terræ illius: confringite titulos, et statuas comminuite, atque omnia excelsa
vastate,
{33:53} mundantes terram, et habitantes in ea. ego enim dedi vobis
illam in possessionem,
{33:54} quam dividetis vobis sorte. Pluribus dabitis
latiorem, et paucis angustiorem. Singulis ut sors ceciderit, ita tribuetur
hereditas. Per tribus et familias possessio dividetur.
{33:55} Sin autem
nolueritis interficere habitatores Terræ: qui remanserint, erunt vobis quasi
clavi in oculis, et lanceæ in lateribus, et adversabuntur vobis in Terra
habitationis vestræ:
{33:56} et quidquid illis cogitaveram facere, vobis
faciam.
Numeri 34
{34:1} Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:
{34:2}
Præcipe filiis Israel, et dices ad eos: Cum ingressi fueritis Terram Chanaan, et
in possessionem vobis sorte ceciderit, his finibus terminabitur.
{34:3} Pars
meridiana incipiet a solitudine Sin, quæ est iuxta Edom: et habebit terminos
contra Orientem mare salsissimum.
{34:4} qui circuibunt australem plagam per
ascensum Scorpionis, ita ut transeant in Senna, et perveniant a meridie usque ad
Cadesbarne, unde egredientur confinia ad villam nomine Adar, et tendent usque ad
Asemona.
{34:5} ibitque per gyrum terminus ab Asemona usque ad Torrentem
Ægypti, et maris magni littore finietur.
{34:6} Plaga autem occidentalis a
mari magno incipiet, et ipso fine claudetur.
{34:7} Porro ad septentrionalem
plagam a mari magno termini incipient, pervenientes usque ad montem
altissimum,
{34:8} a quo venient in Emath usque ad terminos Sedada:
{34:9}
ibuntque confinia usque ad Zephrona, et villam Enan. hi erunt termini in parte
Aquilonis.
{34:10} Inde metabuntur fines contra orientalem plagam de villa
Enan usque Sephama,
{34:11} et de Sephama descendent termini in Rebla contra
fontem Daphnim: inde pervenient contra Orientem ad mare Cenereth,
{34:12} et
tendent usque ad Iordanem, et ad ultimum salsissimo claudentur mari. Hanc
habebitis Terram per fines suos in circuitu.
{34:13} Præcepitque Moyses
filiis Israel, dicens: Hæc erit Terra, quam possidebitis sorte, et quam iussit
Dominus dari novem tribubus, et dimidiæ tribui.
{34:14} Tribus enim filiorum
Ruben per familias suas, et tribus filiorum Gad iuxta cognationum numerum, media
quoque tribus Manasse,
{34:15} id est, duæ semis tribus, acceperunt partem
suam trans Iordanem contra Iericho ad orientalem plagam.
{34:16} Et ait
Dominus ad Moysen:
{34:17} Hæc sunt nomina virorum, qui Terram vobis
divident, Eleazar sacerdos, et Iosue filius Nun,
{34:18} et singuli principes
de tribubus singulis,
{34:19} quorum ista sunt vocabula: De tribu Iuda, Caleb
filius Iephone.
{34:20} De tribu Simeon, Samuel filius Ammiud.
{34:21} De
tribu Beniamin, Elidad filius Chaselon.
{34:22} De tribu filiorum Dan, Bocci
filius Iogli.
{34:23} Filiorum Ioseph de tribu Manasse, Hanniel filius
Ephod.
{34:24} De tribu Ephraim, Camuel filius Sephthan.
{34:25} De tribu
Zabulon, Elisaphan filius Pharnach.
{34:26} De tribu Issachar, dux Phaltiel
filius Ozan.
{34:27} De tribu Aser, Ahiud filius Salomi.
{34:28} De tribu
Nephthali, Phedael filius Ammiud.
{34:29} Hi sunt, quibus præcepit Dominus ut
dividerent filiis Israel Terram Chanaan.
Numeri 35
{35:1} Hæc quoque locutus est Dominus ad Moysen in campestribus
Moab supra Iordanem, contra Iericho:
{35:2} Præcipe filiis Israel ut dent
Levitis de possessionibus suis
{35:3} urbes ad habitandum, et suburbana earum
per circuitum: ut ipsi in oppidis maneant, et suburbana sint pecoribus ac
iumentis:
{35:4} quæ a muris civitatum forinsecus, per circuitum, mille
passuum spatio tendentur.
{35:5} contra Orientem duo millia erunt cubiti, et
contra Meridiem similiter erunt duo millia: ad mare quoque, quod respicit ad
Occidentem, eadem mensura erit, et septentrionalis plaga æquali termino
finietur. eruntque urbes in medio, et foris suburbana.
{35:6} De ipsis autem
oppidis, quæ Levitis dabitis, sex erunt in fugitivorum auxilia separata, ut
fugiat ad ea qui fuderit sanguinem: et exceptis his, alia quadraginta duo
oppida,
{35:7} id est, simul quadraginta octo cum suburbanis suis.
{35:8}
Ipsæque urbes, quæ dabuntur de possessionibus filiorum Israel, ab his, qui plus
habent, plures auferentur: et qui minus, pauciores. singuli iuxta mensuram
hereditatis suæ dabunt oppida Levitis.
{35:9} Ait Dominus ad
Moysen:
{35:10} Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Quando transgressi
fueritis Iordanem in Terram Chanaan,
{35:11} decernite quæ urbes esse debeant
in præsidia fugitivorum, qui nolentes sanguinem fuderint:
{35:12} in quibus
cum fuerit profugus, cognatus occisi non poterit eum occidere, donec stet in
conspectu multitudinis, et causa illius iudicetur.
{35:13} De ipsis autem
urbibus, quæ ad fugitivorum subsidia separantur,
{35:14} tres erunt trans
Iordanem, et tres in Terra Chanaan,
{35:15} tam filiis Israel quam advenis
atque peregrinis, ut confugiat ad eas qui nolens sanguinem fuderit.
{35:16}
Si quis ferro percusserit, et mortuus fuerit qui percussus est: reus erit
homicidii, et ipse morietur.
{35:17} Si lapidem iecerit, et ictus occubuerit:
similiter punietur.
{35:18} Si ligno percussus interierit: percussoris
sanguine vindicabitur.
{35:19} Propinquus occisi, homicidam interficiet,
statim ut apprehenderit eum, interficiet.
{35:20} Si per odium quis hominem
impulerit, vel iecerit quippiam in eum per insidias:
{35:21} aut cum esset
inimicus, manu percusserit, et ille mortuus fuerit: percussor, homicidii reus
erit. cognatus occisi statim ut invenerit eum, iugulabit.
{35:22} Quod si
fortuitu, et absque odio,
{35:23} et inimicitiis quidquam horum
fecerit,
{35:24} et hoc audiente populo fuerit comprobatum, atque inter
percussorem et propinquum sanguinis quæstio ventilata:
{35:25} liberabitur
innocens de ultoris manu, et reducetur per sententiam in urbem, ad quam
confugerat, manebitque ibi, donec sacerdos magnus, qui oleo sancto unctus est,
moriatur.
{35:26} Si interfector extra fines urbium, quæ exulibus deputatæ
sunt,
{35:27} fuerit inventus, et percussus ab eo qui ultor est sanguinis:
absque noxa erit qui eum occiderit.
{35:28} debuerat enim profugus usque ad
mortem Pontificis in urbe residere. postquam autem ille obierit, homicida
revertetur in terram suam.
{35:29} Hæc sempiterna erunt, et legitima in
cunctis habitationibus vestris.
{35:30} Homicida sub testibus punietur: ad
unius testimonium nullus condemnabitur.
{35:31} Non accipietis pretium ab eo,
qui reus est sanguinis, statim et ipse morietur.
{35:32} Exules et profugi
ante mortem Pontificis nullo modo in urbes suas reverti poterunt:
{35:33} ne
polluatis terram habitationis vestræ, quæ insontium cruore maculatur: nec aliter
expiari potest, nisi per eius sanguinem, qui alterius sanguinem
fuderit.
{35:34} Atque ita emundabitur vestra possessio, me commorante
vobiscum. ego enim sum Dominus qui habito inter filios Israel.
Numeri 36
{36:1} Accesserunt autem et principes familiarum Galaad filii
Machir, filii Manasse de stirpe filiorum Ioseph: locutique sunt Moysi coram
principibus Israel, atque dixerunt:
{36:2} Tibi domino nostro præcepit
Dominus ut Terram sorte divideres filiis Israel, et ut filiabus Salphaad fratris
nostri dares possessionem debitam patri:
{36:3} quas si alterius tribus
homines uxores acceperint, sequetur possessio sua, et translata ad aliam tribum
de nostra hereditate minuetur.
{36:4} atque ita fiet, ut cum iubilæus, id est
quinquagesimus annus remissionis advenerit, confundatur sortium distributio, et
aliorum possessio ad alios transeat.
{36:5} Respondit Moyses filiis Israel,
et Domino præcipiente, ait: Recte tribus filiorum Ioseph locuta est.
{36:6}
et hæc lex super filiabus Salphaad a Domino promulgata est: Nubant quibus
volunt, tantum ut suæ tribus hominibus:
{36:7} ne commisceatur possessio
filiorum Israel de tribu in tribum. Omnes enim viri ducent uxores de tribu et
cognatione sua:
{36:8} et cunctæ feminæ de eadem tribu maritos accipient: ut
hereditas permaneat in familiis,
{36:9} nec sibi misceantur tribus, sed ita
maneant
{36:10} ut a Domino separatæ sunt. Feceruntque filiæ Salphaad ut
fuerat imperatum:
{36:11} et nupserunt Maala, et Thersa, et Hegla, et Melcha,
et Noa filiis patrui sui
{36:12} de familia Manasse, qui fuit filius Ioseph:
et possessio, quæ illis fuerat attributa, mansit in tribu et familia patris
earum.
{36:13} Hæc sunt mandata atque iudicia, quæ mandavit Dominus per manum
Moysi ad filios Israel, in campestribus Moab supra Iordanem contra Iericho.
Ad Index
Clementine Vulgate